Marillionaniści

przez **NAR** » 17 wrz 2013, o 17:23

O Rybie jeszcze na pewno coś napiszę, bo to dobra płyta jest, ale na razie coś z przeciwnego bieguna:

http://muzyka.interia.pl/rock/news/awar ... bject_map={%22594641773908529%22%3A595878063803161}&action_type_map={%22594641773908529%22%3A%22og.likes%22}&action_ref_map=[]

i jak tu nie kochać tego faceta?

Strona WWW · przez **wasdfg7** » 25 wrz 2013, o 11:10

Steve Hogarth: The Invisible Man - Diaries 1991-2013
‘Some years ago in mid-nineties I went back up north to visit my parents in Doncaster.

“What have you been up to, son?” said my dad.

“I've been in Iceland on a glacier with a helicopter”, I began.

“You know what? Will you promise me you'll keep a diary? Stuff like that doesn't normally happen to people” he said.’

And so I did. Not all the time, but a lot of the time - often when I've been out on the road being a ‘rock-star’ and sometimes when I'm at home fixing the dish-washer and bathing the kids. Lunch with Neil Armstrong in Garfunkels... waking up in a hotel room in Canada in the middle of the night to discover a crowd at the foot of the bed watching me sleeping... our 747 being diverted and landed in the USA so that the FBI could arrest Cat Stevens... being arrested myself and marched at machine-gun-point off a train in Poland... getting a phone call from the International Space Station... Not to mention the more normal stuff - going to the pub with Rufus Wainright and Julian Lennon; the slightly odd stuff - being handed a still-warm bra by someone's husband – '..she'd like you to have this'... the recording studios Abbey Road, Metropolis, Trevor Horn's Sarm and Hook End Manor, Peter Gabriel's Real World, our own Racket Club and the famous Nomis rehearsal studios where we rehearsed next door to Mick Jagger, The Who, Iggy, and Princess Stephanie of Monaco... And then there's the many, many gigs all over the world...

They do say 'If you can remember it, it can't have been that good'.

That's why you should write it down.

Wystarczyło mi kilka pierwszych wersów żeby to kupić, ale wzmianka o Polsce zniszczyła mnie kompletnie. Ktoś wie ?

A tak w ogóle, to coś wychodzi za ok. 9 miesięcy dopiero ;/

przez **NAR** » 25 wrz 2013, o 21:11

Kiedyś o tym czytałem, to było zdaje się pod koniec lat 80. Już nie pamiętam dokładnie o co chodziło, ale chyba pomylił pociągi czy się spóźnił na pociąg... w każdym razie trzymali go pod bronią dopóki się okazało, że nie jest szpiegiem. Chyba że coś przekręciłem.

przez **NAR** » 27 wrz 2013, o 14:54

rekompensata za Inowrocław... 2 Grudnia roku pańskiego 2013 Steve Hogarth wystąpi w Krakowskiej Rotundzie

przez **manwerty** » 27 wrz 2013, o 15:10

<3
Jedziem.

przez **Rysiu** » 28 wrz 2013, o 20:38

No cóż, po cudownym debiucie Scripta dwa miesiące temu teraz biorę na warsztat drugą płytę - Fugazi.. Tak szczerze mówiąc, jestem zawiedziony tym, co słyszę i to mocno. Drugi dzień słucham, ale licznik AIMPa twierdzi, że 15. przesłuchanie. A mnie wciąż nie chwyta. Cały czas próbuję, słucham, skupiam się nawet na tym, co słucham zamiast lecieć muzyce w tle podczas różnych codziennych czynności i... nic. Katuję się tym, aby przekonać samego siebie, że Script to nie była cudowna pomyłka, jedyny w swoim rodzaju album w stylu, od którego później zespół odszedł.

Fugazi zyskuje w moich oczach z każdym przesłuchaniem, ale jednak to już nie to. Nie ma tutaj tego głębokiego, może nawet lekko kiczowatego (niczym The Wall) artyzmu rodem z poprzedniej płyty. Nie ma takiego rockowego pierdalnięcia, nieco żywszych numerów, chwytliwych melodii. Wszystko brzmi może pięknie kiedy słucha się tego 20 sekund, ale całość jest już zbyt monotonna, zbyt podobna do siebie, nie ma tu niczego, co by wyrwało mnie z tej dość jednostajnej papki. Może za mało przesłuchań, może Fugazi nie jest ich szczytowym dziełem, a może po prostu Marillion nie jest dla mnie.

Albumowi dam za jakiś czas jeszcze szansę (albo i dwie), ale póki co daję sobie spokój. Nie ma co się męczyć. A za jakiś czas wezmę się za Misplaced Childhood...

Mój pierwszy ranking albumów Marillion:
Script >>> Fugazi

przez **manwerty** » 28 wrz 2013, o 20:47

Przede wszystkim nie masz co sobie odpuszczać Mari. Hogarth jest zupełnie inny niż Fish i vice versa. Fugazi to akurat IMO najlepszy Marillion z Fishem, ale de gustibus coś tam wiele osób tu lubi Clutching at Straws którego ja nie znoszę.
Dwa dni - 15 odsłuchów mocny jesteś, ja nie wiem czy w całe życie tyle razy Fugazi słuchałem. Fugazi >> Script

Strona WWW · przez **wasdfg7** » 30 wrz 2013, o 20:46

Mam mieszane uczucia. Script pokochałem od razu, ale z czasem tylko traci w moich oczach. Fugazi na odwrót. Początki ciężkie ale jakby coraz lepiej mi brzmi. Nie zmienia to faktu, że najlepsza całościowo to Clutching. A póki co nawet nie wiem gdzie umieścić MC. Naprawdę lubię czasy Fisha, ale to jest kompletnie inny Marillion niż ten z H i niestety wracam za rzadko. W każdym razie Incubus, Blind Curve, White Russian czy Chelsea Monday to wybitne przykłady tego co straciliśmy na ich rozłamie. Ale nie ma co płakać, przecież mamy cały h-Marillion

A w Krakowie z Anetą oczywiście będziemy

przez **OberstPrymas** » 4 paź 2013, o 22:59

Kupiłem bilet na pana Fisha, to raz.
Z tego co widzę to z Marillionów wykonuje tytułowego z debiutu, He Knows You Know, Assassing, Fugazi (nie całe), White Feather i (cudownie <3) Freaks. Dałbym wszystko żeby gdzieś tam wcisnął jeszcze Childhood's End i Lavender.

przez **Anunaki** » 10 paź 2013, o 00:40

Jak to dobrze pójść na koncert po 8h w pracy spędzonych nad wnioskiem o warunkowe przedterminowe zwolnienie klienta z więzenienia

. Artysta Fish jest artystą przez duże A. W sumie, to nie wiedziałem czego się spodziewać i nie miałem jakiś wielkich oczekiwań. W sensie sprawdziłem setlistę of course wcześniej. Początek w postaci Perfume River świetnie wprowadził w cały koncert, to piekny utwór jest. Potem tytułowy z nowego albumu, który również lubię i wypadł naprawdę ok. Aplauz jaki otrzymał Piotr Kaczkowski po tym, gdy Fish zadedykował mu A Script For a Jester's Tear niesamowicie mnie ucieszył

. Jednak samo wykonanie jakoś bez fajerwerków. O dziwo 1sze świetne wrażenie zrobiło na mnie Dark Star z 13th Star-naprawdę świetnie zagrane, była moc zdecydowanie i skończyli za szybko. To co Fish wyczyniał przy All Loved (fucked:P) Up rozbawiło mnie na maxa-świetnie wychodziło mu naśladowanie wszelkich celebrytek i ich idiotycznych gestów :lol:

. Następnie weszły poważne tematy w związku z opowieścią Fisha o Sarajewie itd. Oczywiście dotyczyło to utworu What Colour Is God?, który to stał się moim małym odkryciem ostatnio. Blind To The Beautiful zadedykowane rozzłoszczonej kobiecie, a więc Matce Ziemi-wypadło urzekająco. I teraz najlepszy fragment koncertu startujący od Mr 1470, który poznałem 2 dni temu, a w wersji koncertowej wypadł rewelacyjnie i po raz kolejny aż żal było, że kończą go zbyt szybko, bo improwizacja muzyczna naprawdę zaczęła iść w kapitalnym kierunku. Płynnie przeszli w He Knows You Konw a więc CIARY były, bo wielbię ten utwór. I nastąpił moment na który najbardziej czekałem, a więc 3 elementy suity High Wood poprzedzone wypowiedzią Fisha o jego dziadku itd-głównie to co już było w Trójkowym wywiadzie z PK. W każdym bądź razie Crucifix Corner (szczególnie on), The Gathering oraz Thistle Alley wypadły REWELACYJNIE. Filmy z kronik I WŚ tylko dodały magii-zdecydowanie najwspanialszy moment koncertu. Wieńczący podstawową część występu medley Marillionowo-Fishowowy w postaci Assasing, Credo, Tongues, Assasing, końcówka Fugazi <3. Na bis poszły Freaks, Lucky i The Company, który wypadły ok, ale gdybym mógł wybrać, to na bis byłoby: Chelsea Monady, Cliche i Clutching At Straws-Happy Ending-ale po czymś takim to chyba musieliby mnie wynieść

. Podsumowując nie żałuję ani jednej złotówki wydanej na ten koncert, a przyśpeiwki Fishowe o Żubrówce rządziły :lol:

P.S. Who The Fuck is Hogarth?

Fish>>>Hogarth
Dziękuję za uwagę.

Strona WWW · przez **wasdfg7** » 10 paź 2013, o 09:40

Zaskakująca różnica odczuć. Gdy byłem na swoim koncercie Fisha jakoś 2 lata temu we Wrocławiu, owszem niektóre teksty mnie bawiły i odnieść można było wrażenie, że Fish jest niesamowitym rozmówcą i radzi sobie z tłumem jak należy. Ale im dalej w las (im bliżej było końca koncertu), tak Fish robił się coraz bardziej bucowaty i gburowaty. Jest niesamowitym egocentrykiem i mnie odrzuciło od niego na kilometr tak, że w tym roku chyba się na niego nie wybiorę. Z całej setlisty żałowałbym tylko tych 3 utworów z High Wooda i ewentualnie 2 czy 3 z innych płyt. Wybór utworów pan Fish na swoje koncerty z dorobku Marillion ma po prostu tragiczny. Nie potrafię tego zrozumieć, ale tym łatwiej jest mi przejść obok jego koncertu obojętnie :wink:

przez **Anunaki** » 10 paź 2013, o 23:10

Odpowiedź jest prosta, albo Fish miał wczoraj dobry dzień, bo przez 2h 25 min, nie było śladu gburowatości, albo nie lubisz po prostu ironicznego poczucia humoru (a Fish ma idealnie ironiczne poczucie humoru, które uwielbiam) panie Bogdanie i to dlatego uznałeś go za takiego, a nie innego

Strona WWW · przez **wasdfg7** » 11 paź 2013, o 10:07

Skoro jesteśmy w temacie Marillion, to dodam tylko, że w tym roku to już 3 raz będę widział pana H solo. A jak wiadomo jesteś jego przeciwnikiem i zapewne masz podobną ocenę jak ja co do Fisha (choć niekoniecznie te same argumenty)

Wiem jaki Fish jest bo różne rzeczy można o nim przeczytać. Nazywaj to ironią. Dla mnie jest strasznym egocentrykiem i gburem, ale nikomu przecież nie zabraniam na niego iść, bo przecież jest legendą nie? Warto choć raz.

przez **OberstPrymas** » 18 paź 2013, o 11:10

Wypadałoby napisać małe sprawozdanie z koncertu.

Wałbrzych nocą to nie jest coś co lubię. Dlatego sam wyjazd na koncert miał w sobie dodatkowy dreszczyk (ukradną auto czy nie ukradną - nie żebym się o nie jakoś martwił, ale mam radio z Biedry za stówę i pendriva pełnego muzy, także...). Koncert został przeniesiony do całkiem świeżego i jeszcze pachnącego obiektu. Nie znając tamtych terenów i zdając się na wskazówki map z googla zajechałem (jak zwykle) od zadniej strony. Chociaż parking wyglądał na niezłodziejskogenny, wiec człowiek od razu zrobił się spokojny. Wkroczyłem na obiekt o dumnej nazwie Aqua-Zdrój i jak zwykle się zgubiłem. Jednak jak mówi stara zasada przetrwania na wydarzeniach kulturalnych, trzeba iść tam gdzie są ludzie/gdzie śpiewają/za innymi. W końcu znalazłem się na obiekcie właściwym. Kupiłem płytę - 6 dych, ale ładna pani sprzedawała, więc git. Dodatkowo uruchomiłem swój obszar mózgu odpowiedzialny na komunikację internacjonalną - chociaż nie była to może zbyt lotna konwersacja ("yes, please" "thirty" "that's not all" "thank you") to acziwment za angielską gadkę zdobyty.

Ludzi było tak sobie całkiem niedużo. Liczbowo to za bardzo nie wiem, ale wydaje mi się że na zdobycie Malty by starczyło. Wkroczyłem na salę/halę gdzie Fish zaraz zacznie. Zaklepałem sobie miejsce ciut na uboczu, jednak z dobrym widokiem. Luźna dygresja - dlaczego byłem tam praktycznie najmłodszym osobnikiem? Czyżby wszyscy w moim wieku pisali pracę inżynierską właśnie? Bezsęsu. Ze średniej wieku można było wywnioskować, że większość ludzi pamięta jeszcze Rybę w Marillion. I idę o zakład że większość z nich pluje na Hogartha.
Ale żeby nie było - widziałem jedną dziewczynkę 7, 8 lat - i nawet się jarała. Miło.

Sam koncert zaczął się od pierwszego utworu z nowej płyty - Perfume River. Bardzo klimatyczna i dobra kompozycja. Idealna żeby się wczuć. Później był tytułowy. Nie porwał mnie jak rozpoczęcie, ale nadal poziom był trzymany. No i przyszedł czas na pierwszy Marillion. Script for a Jester's Tear to kawałek, który może nie darzę jakąś wielką miłością, ale na koncercie mnie chwytało, że oborze. Absolutne ciary przez cały początek miałem. W końcu nie na co dzień widzi się absolutną legendę (w dobrej formie zaznaczmy), która śpiewa na wpół legendarny kawałek. Nie wiem czy to był najlepszy moment wieczoru, ale na pewno TOP3.

Potem był Dark Star (było ok, chociaż bez szału, bo nie zapamiętałem go jakoś szczególnie), All Loved Up (Fishowy wstępniak o tym jak to jest sarkastyczny i przy okazji prosi żeby na niego głosować na LP3 rox). What Colour is God? to najlepszy nie Marillionowy moment koncertu. Strasznie dynamiczny i dobrze zagrany kawałek. Bardzo na plus. Potem było akustycznie zagrane Blind to the Beautiful. Cudów nie było, ale Fish zaangażował publikę, więc ogólne wrażenie było sympatyczne. Kolejne 5 kawałków trzymało poziom, ale momentami wszystko się trochę dłużyło - łącznie z He Knows You Know. Nie był to za dobry wybór na kawałek z debiutu IMO. Nigdy za nim nie przepadałem, chociaż ogólnie wrażenie było przyzwoite - głównie dlatego że w końcu było coś, do czego znałem słowa.

Przed głównym daniem tego wieczoru, czyli medleyem kawałów Marillion i solowych dokonań Fisha doszło do dość niemiłej niespodzianki. Siadł odsłuch (tak bardzo Wałbrzych). Fish zakomunikował, że siebie nie słyszą wzajemnie, ale nie martwcie się ("fuck it!) bo teraz zagrają coś bardzo długiego. No i zagrali. Wypadło bosko, najlepszy moment wieczoru. W kupie były takie numery jak Assassing, Credo, Tongues, Assassing (Reprise), Fugazi (końcówka) i White Feather. Najlepiej wypadły numery z Fugazi. Fish był w formie, zespół grał jak należy, publika szalała - ogólnie było tak, jak powinno być na porządnym koncercie. Szkoda tylko, że Fish wcisnął na koniec WF. Jak to tak? Przecież tego nie da się grać bez Childhood's End. Poza tym to dość taki sobie numer.

Na bis zagrali Freaks (bajecznie!) i The Company. Na ten pierwszy kawałek bardzo czekałem, bo mam do niego słabość. Utwór z Virgila na zakończenie był ok, chociaż z tej płyty wybrał bym z 4 lepsze numery (A Gentleman's Excuse Me na przykład, ty głupia Rybo dwudyszna). Ale nie narzekam, bo klimat został zachowany.

Potem było pożegnanie, parę toastów polskim trunkiem (i tekst o tym, że miód leczy i jest ogólnie supcio - natomiast alkohol szkodzi i źle działa na rozum. Jednak te dwie rzeczy razem są cudowne) i to było na tyle. Wydaje mi się, że jeszcze parę osób próbowało wyrwać autografy, ale nie wiem czy im się udało, bo se poszedłem.

Podsumowując. Koncert się udał (jednak nie przebił h-Marillion jednak), repertuar był przyzwoity, Fish był w formie a zespół z każdą chwilą był coraz bardziej pewny siebie - zwłaszcza pan gitarzysta roxował. Chociaż przyznam, że początkowo miałem wrażenie że to jakiś coverband. Jednak szybko mi to przeszło. Jako bonus zgarnąłem dwa plakaty z trasy, płytę i kolejny bilet na tablicę z korka. Cudownie.

Tak przy okazji - właśnie słucham płyty. Jest bardzo dobrze, chociaż jeszcze nie wszystko mnie złapało. Jednak kawałki z koncertu na płycie brzmią wyjątkowo dobrze i zdecydowanie są najlepsze na albumie. Szykuje się dobra ocena na RYMie.

Strona WWW · przez **wasdfg7** » 21 paź 2013, o 19:46

I tylko Oberst poszedł na koncert? To bardzo dziwne

Zaskoczyło mnie dziś awizo w skrzynce pocztowej i wiecie co to oznacza? Brave 2013 :mrgreen:

przez **OberstPrymas** » 21 paź 2013, o 22:39

Strona WWW · przez **wasdfg7** » 21 paź 2013, o 23:29

przez **OberstPrymas** » 21 paź 2013, o 23:36

Relacjo - recenzja bardziej niż obowiązkowo.

przez **NAR** » 21 paź 2013, o 23:44

Miałem iść na Fisha, ale przespałem te tańsze bilety i okazało się, że zostały same po 140 zł (rotfl). Przeżegnałem się, splunąłem i wyłączyłem internet. Dobrze że Ryba wraca do nas regularnie to będzie można nadrobić. Za to nowa płyta z czasem mi się odpowiednio przemieliła i wyrównała. Lubię ją całościowo. Także All Loved Up, którego początkowo nie trawiłem. Teraz całkiem przyjemny soundtrack do robienia jajecznicy.

W7, ile dałeś za to cudo jeśli wolno spytać (wliczając transport i inne tam pierdoły z ich strony)? I jak to wygląda? Jak zwykła płytka czy może jakiś fikuśny digipak/pudełko?

Ps. smutna rzecz - słuchałem dzisiaj CAS i zupełnie nie podeszło. Nawet White Russian to już nie to co kiedyś. Jedynie przy WWC zamigotały mi momenty jak te... 5 lat temu poznawałem mari...
W każdym razie na dzisiaj zarówno Fugazi jak i chyba jednak MC wolę od CAS.

Strona WWW · przez **wasdfg7** » 22 paź 2013, o 10:51

Jakieś 110zł. I pojawiło się u mnie po troszkę ponad tygodniu

Kartonowe opakowanie rozkładające się na 3. 2 płytki i to jest wszystko. Żadnych dodatków.

Wow. Póki co mam mieszane uczucia. Ale to tylko póki co 3 pierwsze utwory, które muszą dorównać . Poza tym jest 10:50 więc kto normalny słucha takiej muzyki o takiej godzinie ? Czekam na noc

przez **OberstPrymas** » 22 paź 2013, o 11:21

Strona WWW · przez **wasdfg7** » 24 paź 2013, o 20:52

Nie wiem

W dniu, w którym doszła do mnie paczka zdążyłem przesłuchać jedynie pierwsze trzy utwory. Byłem zawiedziony. Jakoś nic mi wtedy nie grało

W każdym razie w dniach następnych przesłuchałem prawie całą drugą płytę (z przepotężnym The Space :!:

) a na Brave jak nie było czasu tak nie ma. Właśnie skończyłem odsłuch jeszcze pobieżny, ponieważ opuściłem Hollow Man, Paper Lies i jeszcze coś. I tu już wrażenia odmienne. Great Escape masakryczne, podobnie Runaway. W sensie masakrycznie dobre wykonanie. A co dopiero znaczyło być tam wtedy na tej sali.
Ciężko mi stwierdzić czy to mój fanatyzm czy rzeczywiście inna pora i inny odsłuch. W każdym razie koncert co najmniej bardzo dobry. Potrzebuje jeszcze kilku odsłuchów i cała opinia może mieć inny wygląd. Nie wiem :d

przez **NAR** » 1 lis 2013, o 18:43

H/B zapowiadają nową EPkę

"Mr H and Mr B are proud to announce the release of a 5-track mini-album entitled "Arc Light".
The album features a new version of "Intergalactic" including guitars by Aziz Ibrahim, along with four new tracks. Track list below:
Arc Light
Intergalactic
Daddy Does Work
Oil (featuring Dalbir Singh on Tabla and Aziz on guitar)
Elaine

This will be a limited edition available in numbered "jewel case" CD format.
The first 500 orders will be signed."

przez **ziutek** » 4 lis 2013, o 09:10

przez **OberstPrymas** » 4 lis 2013, o 10:29

Zdaje mi się, że kiedyś już to na forum było, nie? Ja osobiście pierwszy raz to słuchałem i wg mnie ten kawałek roxuje po całości \m/

przez **OberstPrymas** » 4 lis 2013, o 20:49

Ogarnąłem w końcu Anoraka. I cóż, to jest jednak kawałek cudownej muzyki. Płyta bardzo lekko wchodzi, wręcz momentami jest przebojowo i easylisteningowo. Jednak dla mnie to zaleta. Marillion tu pokazuje mi swoje nieznane oblicze, chociaż momentami podobne do tego z HITR. Jeszcze się jakoś głęboko nie zagłębiłem, ale na tę chwilę Anorak na pewno jest lepszą płytą niż: debiut, Fugazi, This Strange Engine, Holidays in Eden i Afraid of Sunlight. Teraz bije się z Sounds... i wydaje mi się, że już za momencik się przebije.

TOP3:

1. When I Meet God
2. This Is the 21st Century
3. Quartz

To coś na styl Trójcy z Marbles, nie? Tyle że w mniejszej skali

przez **NAR** » 4 lis 2013, o 22:27

Dla mnie - po Marbles, Brave i Happiness - Anorak jest ich najlepszą płytą. Niesamowicie odważne podejście do muzyki i przełomowy w ich historii (pod niektórymi względami nawet bardziej niż Marbles jak się dobrze zastanowić). Mimo że i Radiation i dotcom to płyty ciekawe i nie idące po najmniejszej linii oporu (w przeciwieństwie do tego jak się dzisiaj nagrywa w progowym światku) to zaliczają się raczej do tych słabszych pozycji w katalogu zespołu) i nie mogą się równać z tym co oferuje następujący po tym okresie eksperymentów (będąc jednocześnie jakby jego ukoronowaniem, przynajmniej tak mi się to widzi) Anorak. Po latach poszukiwań postawili wszystko na tę jedną kartę/płytę i trafili w dziesiątkę. Oczywiście historia z fanami, którzy się skrzyknęli by zapłacić za jeszcze nienagraną płytę jest już słynna. Ale jakby dobra historia nie stała za albumem, to oceniamy muzykę, a nie okoliczności w jakich była nagrywana.
Już samo otwarcie to radość i miłość. Today! I saw music in the skyyyyyyyyyyy <3 ileż tu ciepła i zwykłej radości z gry. Chciałbym to kiedyś na żywo usłyszeć.
Później Quartz. Biorąc pod uwagę, że nagrywa to zespół znany z kopiowania Genesis ewentualnie Kejli, AOS i ogólnie neoprogu - odważna rzecz. Nie potrafię się zdecydować, którą wersję wolę. Obie boskie, choć ta koda, którą Rothery czaruje pod koniec w LiM... Z drugiej strony to zwolnienie w albumowej wersji przy it's so hard to ciary niepomierne. Kapitalny tekst. Koncertowy killer. w obu wersjach.
Map of the World to moje jedyne zastrzeżenie. Ot raczej przeciętna popowa pioseneczka. Nawet niezła melodia i fajnie to jest zgrane, ale całość jakoś tak płytko brzmi. Za to When i Meet God to już kolos i wspaniałość.
http://www.youtube.com/watch?v=nZ7rxTPXFkQ - to co pod koniec Rothery robi w tym nagraniu to po prostu mistrzostwo świata i automatyczny awans do tej samej ligi co Latimer czy Gilmour. Tylko rybo dwudyszna, jakimś cudem jest jeszcze piękniej niż u tamtych klasyków?
Lubię wszystkie pozostałe piosenki. Separated Out (wersja z Zeppelinami rox), Wild Rose czy przede wszystkim If My Heart Were A Ball to świetne "lżejsze" rzeczy. Natomiast absolutnym moim faworytem całego albumu jest This is the 21st century. Pomnik. Cudowna melodia, Kelly z Grubym przechodzą samych siebie, Ian miażdży tym swoim powolnym łupaniem. A i tak najwspanialszy jest tutaj tekst i dialog mężczyzny z kobietą. Piękne podsumowanie naszych czasów. Z pewnością jest to jeden z bardziej udanych tekstów w dorobku H. Ten refren, połączenie tekstu i melodii po prostu totalnie trafia mnie w to miejsce w serduszku, które każe się wzruszać podczas oglądania Wall-ego, Hooka, American Beauty czy na widok spoconego Mela Gibsona w Zabójczej Broni.

"This is the 21st century
I heard everything you said
The universe demystified
Astronomy instead
This is the 21st century
Can't you get it through your head
This ain't the way it was meant to be
Magic isn't dead
Come to bed
Come to bed

And rest your heavy head my love.."
And slowly, from above,
She showed the answer's something that can't be written down

najlepszy tekst w historii. kropka, przecinek i wykrzyknik.

no. Właśnie sobie słucham całego Anoraka. Doskonały. Przepiękna muzyka. Dzięki Oberst za przypomnienie

The world is you
The world is me
;__ ;;;

zdecydowanie jeden z albumów życia.

przez **OberstPrymas** » 4 lis 2013, o 22:58

Wiesz co jest najlepsze w tej płycie? Ten taki dreszczyk, że poznaje się coś nowego. Niby słuchałem coś na Spoti, ale zawsze mi najlepiej wchodzą płyty jak już je mam na półeczce*. Ta trójeczka co ją wymieniłem ma ogromne szanse na wywrócenia do góry nogami mojego TOP10 Marillion - już po paru odsłuchaniach When I Meet God strasznie mnie chwyta. Muszę jeszcze ogarnąć samodzielnie teksty i będzie cudownie. Nie wiem czy cokolwiek ma szansę z Ocean Cloud, ale z Neverland to nic nie wykluczam. Będzie miłość.

A Separated Out ma tyle uroku, że ojacie - outro jest niesamowite

Skąd w ogóle ono jest? Jakiś film?

Strona WWW · przez **wasdfg7** » 5 lis 2013, o 10:01

O zdecydowanie. Anorak jest niesamowicie niedoceniany. A już utwory o których wspominaliście. Zwłaszcza chyba najmniej z nich doceniany Quartz. miecie wszystko swoją żywiołowością i absolutnie mistrzowskim momentem wyciszenia. Tekst, który ciągle nie do końca jest przeze mnie pojęty też jest warty wspomnienia. I przeżyć ten moment szaleństwa na żywo - byłoby to bezcenne doświadczenie. Niestety zbyt często do tego nie wracają.
Nie żadne tam Afraid pełen gofrów, już nie wspominając o TSE, Radiation czy innym Somewhere Else. Czy ma swoje zaszczytne 4 miejsce w dyskografii H-Marillion? Trudno stwierdzić, ale zawartość tej płyty zaprawdę godna jest polecenia.

Mam nadzieję, że na Brave przyjdzie czas już w czasie tego weekendu

przez **OberstPrymas** » 19 lis 2013, o 00:14

Marillionaniści

Re: Marillionaniści

Share On:

Re: Marillionaniści

Re: Marillionaniści

Re: Marillionaniści

Re: Marillionaniści

Re: Marillionaniści

Re: Marillionaniści

Re: Marillionaniści

Re: Marillionaniści

Re: Marillionaniści

Re: Marillionaniści

Re: Marillionaniści

Re: Marillionaniści

Re: Marillionaniści

Re: Marillionaniści

Re: Marillionaniści

Re: Marillionaniści

Re: Marillionaniści

Re: Marillionaniści

Re: Marillionaniści

Re: Marillionaniści

Re: Marillionaniści

Re: Marillionaniści

Re: Marillionaniści

Re: Marillionaniści

Re: Marillionaniści

Re: Marillionaniści

Re: Marillionaniści

Re: Marillionaniści

Re: Marillionaniści

Kto przegląda forum