http://porcys.com/Porcast.aspx?id=798
"herbertowsko-neptunesowski banger, długo wyczekiwany powiew producenckiej odwagi w krajowym mainstreamie"

Porcyse to są jednak największe trolle w polskim internecie muzycznym. Przy czym robią to naprawdę dobrze, bo ja np. nie umiem odróżnić czy kręcą sobie bekę czy faktycznie wierzą w to, co piszą.

http://www.porcys.com/Playlist.aspx?id=321 - a to już klasyka tego właśnie gatunku.

Z tym, że to o Las Ketchup to chyba jednak żart był chyba, szczególnie końcówka na to wskazuje w tym stylu:

http://www.porcys.com/Others.aspx?id=206

Ja generalnie mam ciężko z tą stroną bo czasem błyśnie czymś czego szukałem, lubię sobie poczytać różne topy, ale czasem walnie czymś takim, że wstyd się do niej przyznawać. Ale sentyment mam bo odkryłem parę rzeczy dzięki niej.

Dejnarowicz wielokrotnie w różnych miejscach pisał, że Asereje uwielbia, więc chyba jednak nie Chociaż to jest właśnie to, o czym pisałem. Trudno ich brać na poważnie, skoro tym samym przeintelektualizowanym i pseudoeksperckim tonem piszą arty na prima aprilis i rzekomo poważne recenzje.

Przykładowo tutaj jajca o Ich Troje: "O produkcji Łągwy nawet nie będę zaczynał... Dość, że jego innowacyjne użycie pitch-shiftera w przetworzeniu soundu werbla wyznaczyło kierunek dla brzmienia połowy rodzimych załóg w nadchodzących sezonach."

A tutaj niby serio o : The King Of Limbs jest trudną płytą właśnie z powodu tego znacznego przesunięcia środka ciężkości, posunięcia o tyle kapitalnego, co wysyłającego sygnał o końcu pretensji do wielkości nowych albumów, a mimo to bardzo mądrze pozostawiającego Radiohead w grze.

Young Marble Giants - Colossal Youth
Kto lubi klimaty indie i post-punku, a w życiu nie słuchał: niech łapie póki żyw. Polecając jedyną płytę walijskiego zespołu którego nazwa nawet co bardziej interesującym się muzyką ludziom niewiele mówi czuję się prawie jak Atrus, więc proszę - nie wyprowadzajcie mnie z tego euforycznego stanu. W każdym razie: słuchając tej płyty na myśl przychodzi wiele słów. Że proste, że minimalistyczne, że słodkie... I każde z tych słów w sumie pasuje. To jest muzyka, w której przypadku nie możemy nawet zbytnio mówić o aranżacjach, bo na całej płycie są 4 instrumenty: gitara elektryczna czasem zastąpiona organami, gitara basowa i okazjonalne pyknięcie z najprymitywniejszego możliwego automatu perkusyjnego. Poza tym mamy jeszcze przeuroczy kobiecy wokal, i to właśnie na tym miłym wokalu snującym się na tle mechanicznych rytmów gitary basowej oraz okazjonalnego akordu na gitarze opiera się cały urok tej płyty. Bardzo ciekawy eksperyment w sumie, na dodatek wielce udany.

W ogóle ta płyta jest ostro hajpiona na RYMie, ale ocen od znajomych ludzi mało, toteż postanowiłem zareklamować. Nie jest to muzyka, która każdemu się spodoba raczej, ale tak pod wieczór można sobie puścić i delektować się miłą i odizolowaną naraz atmosferą tej płyty. Polecam, joł.

Wprawdzie to dopiero luty, więc próbka żadna, ale i tak cieszy, że póki co na 2. miejscu dla 2014 na RYMie mamy naszego reprezentanta. I to całkowicie zasłużenie. Nergal dowalił taki album, że spadła mi czapeczka. Oprócz zwyczajowej napierdalanki na najwyższym poziomie mamy też jakieś pompatyczne dęciaki, fantastyczną wstawkę z Gombrowicza na tle akustyków (!) i absolutnie genialny utwór zamykający. W kategoriach ekstremum jest to już dopchnięte maksymalnie do granic mojej muzycznej tolerancji, ale bez wątpienia to zdecydowana czołówka tego, co słyszałem w tym gatunku i jego pochodnych.

Ostatni numer jest absolutnie genialne. Świetny otwieracz czy tytułowy. Ogólnie dobry, ale jeszcze się wgryzam więc może z czasem mi się bardziej wkręci. Tylko co do tego Gombrowicza się nie zgadzam, przecież to cyrk i cekiny. Już przy tej zapowiedzi albumu wyglądało to żałośnie, ale w muzyce to powoduje automatyczne zaciskanie zębów. Ale tak ogólnie to fajnie, zaczynam się powoli przekonywać do tej cięższej muzyki. Nergala nie trawię jako osoby, ale też śmieszne byłoby hejtowanie muzyki jedynie przez jego błyszczącą fleszami tvn'u postać.

Dobre te Behemothy, myślałem, że to większa napieprzanka, a w sumie bardzo zgrabna muzyka. Wizerunek wizerunkiem, ale coś za tym idzie. W sumie ten chory wokal Nergala dodaje 'uroku' całości. No i ostatni numer zdecydowanie najlepszy.

W ogóle wczoraj przechodząc obok kościoła przeżegnałem się słuchając Behemotha przez słuchawki. Kim byłem w tamtym momencie?

nawet pitchfork bardzo lubi Behemotha, a to o czymś świadczy:

http://pitchfork.com/reviews/albums/190 ... -satanist/

Sun Kill Moon - ktoś taki jak Mark Kozelek jest kojarzony wszędzie tylko nie w Polsce. A nie wiem czy ktokolwiek z naszymi korzeniami jest tak popularny za granicą obecnie. Mark odszedł od legendarnego Red House Painters (wspaniały zespół, polecam bardzo) i stworzył Sun Kill. Piękne, akustyczne granie. Podbija cały świat, całkiem zasłużenie. Bo to płyta roku na razie.

https://www.youtube.com/watch?v=GBNdOTu2Wn0

Porter Band - Helicopters
https://rateyourmusic.com/release/album ... licopters/

Nie lubię stwierdzeń "gdyby to zostało nagrane w UK/US, to... coś tam", no ale w tym wypadku nie da się tego nie użyć. Spokojnie byłaby legenda na miarę Talking Heads. Dla mnie lepsze od Remain in Light, a rocznik przecież ten sam. Nie wiem, czy można ten album nazwać przeoczonym, bo z jednej strony czytam niby, że "uznawane za klasyk polskiego rocka", ale z drugiej jakoś John Porter jest bardziej kojarzony z Lipnicką lol. W każdym razie warto po stokroć.

https://www.youtube.com/watch?v=awfm_B9KqFM

Najlepszy film w internetach.

Swans grane w Trojce. Mozna umierac, slyszalem juz wszystko. To znaczy serio, propsy dla Kaczkowskiego. Jestem pewien ze to doceni ;d

A co w tym takiego dziwnego? Nie raz i nie dwa już Swans gościło w Minimaxie

Zawsze mi się bardziej kojarzyli z Riverside niż ze Swansami (to znaczy Trójka, nie audycja). Może trzeba będzie częściej na Minimax wpadać.

Jak ktoś wciąż nie może się przekonać do Public Service Broadcasting po moim wrzucie Queenwizyjnym w marcu i moim umieszczeniu ich debiutu na pierwszym miejscu listy najlepszych wydawnictw roku 2013, to może ten mini koncert jednak się spodoba:

http://www.npr.org/event/music/30902678 ... sk-concert

3 utwory wykonują, Signal 30 (to z QW), Spitfire i Everest.

Darmowy kawałek? Takim nigdy nie odmawiam

Nowe Swans to najlepsze co spotkało muzykę od jakichś 10 lat.

Seer też mocarne, ale w porównaniu z tym to wszystko wypada blado

Oberst - znając mniej więcej Twój gust to nie wiem czy Ci podejdzie, ale może mnie pozytywnie zaskoczysz ;p

Oberst, weź odpal. Jak nie uznasz tych piękności za top 3 kosmosu, to chyba nie ma sensu chwilowo łapać się za nowe.

Ej, cicho. Właśnie se słucham te nowe Swansy.

Black Sabbath zbyt ciężkie, lepiej posłucham nowych Swans

śmiechłem

do Lany Del Rey sio ;p

Ten kawałek, to jakby wyrwać serce Kejwa, polać kwasem, ukrzyżować, zakopać na sto lat i wystawić na żer robaków.

btw. te przeciągane, niemal religijne, zaśpiewy i akordy grane przez kilka minut w kółko, to najlepsiejszanajlepszość ostatniej płyty

ale jak nowa nie odstraszyła na samym początku, to można próbować. Może załapie. Choć jak Sabbathy w tej perspektywie mogą być za ciężkie to ja nie wiem