Już się chyba odbraziłem na niego. W każdym razie od kilku tygodni codziennie któraś z płyt Stefana leci mi z głośników, czy to ambientowe Bass Communion czy też popowy Blackfield.

top 10 albumów Wilsona:

1 Recordings (PT)
2 The Sky Moves Sideways (PT)
3 Lightbulb Sun (PT)
4 Signify (PT)
5 Together We're Stranger (No-man)
6 Bass Communion II (Bass Communion)
7 Voyage 34 (PT)
8 Blackfield II (Blackfield)
9 Insurgents (SW solo)
10 Bass Communion I (Bass Communion.

i szybkie, nieprzemyślane top 10 kawałków:

1 Heartattack In A Layby (PT)
2 The Sky Moves Sideways (PT)
3 Drugged (Bass Communion)
4 Buying New Soul (PT)
5 Cure for Optimism (PT)
6 Photographs in Black and White (NM)
7 Veneno Para Las Hadas (SW)
8 Belle de Jour (SW)
9 Cloudy Now (Blackfield)
10 Stop Swimming (PT)

tuż za: Arriving (gdyby jedynie wyciąć tę zbędną metalową łupankę...), Storm Corrosion, Sleep Together, Voyage - Phase 1 i 2, The Start of Something Beautiful, Normal, Stars Die (cudne!), The Moon Touches Your Shoulder (to jednak powinno się znaleźć w top 10.. moje ulubione oblicze Stefana - nostalgiczne, rozmarzone, leciutko odrealnione), I Drive the Hearse, Even Less (tylko pełna wersja z Recordings), Together We're Stranger, Curtain Dream, Radioactive Toy, Black Dahlia, Waiting, Deform Star, Miss U, 1000 people, Helo, Shesmovedon.

ps. jak tu się ankiety ustawia? ;d

Nar zapodałeś dobry topic. Listy zrobione na szybko, szczególnie przy utworach jutro pewnie by to wyglądało inaczej w jakiejś części.

Płyty:

1. The Sky Moves Sideways (PT)
2. Voyage 34 (PT)
3. Staircase Infinities (PT)
4. Signify (PT)
5. Recordings (PT)
6. Lightbulb Sun (PT)
7. No man – Together We're Stranger
8. Blackfield II (Blackfield)
9. I.E.M (Incredible Expanding Mindfuck)
10. Grace For Drowning (SW)

Utwory:

1. Moonloop (w każdej z kilku wersji) (PT)
2. The Sky Moves Sideways (PT)
3. Voyage 34 part I (PT)
4. Yellow Hedgerow Dreamscape (PT)
5. Buying New Soul (PT)
6. Photographs In Black And White (NM)
7. Russia On Ice (PT)
8. Burning Sky (PT)
9. Veneno Para Las Hadas (SW)
10. Fei Kesh (I.E.M.)

Moonloop na pierwszym? A znasz tę piękną wersję: https://www.youtube.com/watch?v=jwR4Js4ran8?

Znam, mam tę EPkę. Uwielbiam Moonloop, to jest taki Stefan, którego najbardziej lubię, a niestwty już od wielu lat tak nie gra. Niby wiele się w tym utworze nie dzieje, ale te gitary i bas plus klimat, świetny utwór. Kiedyś często uczyłem się słuchając właśnie tej wersji z Transmission IV.

Kiedyś sobie z internetów pobrałem te wszystkie epki, ale nigdy nie miałem czasu by ogarnąć. Którą byś polecił? W ogóle jak się porówna bogactwo tego pierwszego okresu do tego co się teraz u niego dzieje, to... Rzym i Krym ;d

Zdecydowanie The Nostalgia Factory, Tarquin's Seaweed Farm też ma momenty, Staircase Infinities to klasa sama w sobie, Transmission IV, jeszcze też Yellow Hedgerow Dreamscape z 1994. Ogólnie wszystkei te EPki i rarytasy do gdzieś tak 1997 są warte uwagi, bo wtedy Stefan wymiatał.

A ten singie z nowej płyty Stefana jakiś taki lipny ...

Tytułowy w sensie? Mi się całkiem podoba. Niezły, popowy numer. Oczywiście nic wielkiego, do Blackfield daleko, ale to niezła odtrutka po patosach, które nam ostatnio serwuje. Szkoda że musiał zepsuć to dobre wrażenie publikując dzisiaj Perfect Life, którego się po prostu nie da słuchać.
///
po kilku kolejnych podejściach: Perfect Life to chyba najgorszy kawałek jaki SW kiedykolwiek nagrał. I jeszcze te recytacje z początku We listen to her mixtape: Dead Can Dance, This Mortal Coil. farfoclu.. Wilsoon. Nie chce się wierzyć, że ten sam człowiek napisał kiedyś Heartattack In A Layby.

Perfect Life dopiero teraz odsłuchałem i 1sza myśl podczas słuchania "farfoclu, co to ma być?" . Beznadziejny utwór.

Czyli to o czym pisałem, to był tytułowy utwór z nowej płyty, który słyszałem w Trójce z tydzień temu chyba. Tamten był średni, ale Perfect Life, to dno zupełne. Niech on już w końcu wróci do Porcupine Tree. Płyta Colina Edwinda i Kevina Duranta Burnt Belief to zjada obecne dokonania Stefana na śniadanie .

Ciekawe co będzie grał na trasie, bo wspominał o ciekawostkach, ale ponieważ w Wawie nie gra, to się nie wybiorę. Na razie 3 razy live (2 PT i raz solo) styknie. Poczekam na reaktywację PT.

Na razie tylko 3 razy odsłuchałem nowy album Stefana, prawdę mówiąc włączyłem go bez większego entuzjazmu, a tu niespodzianka. Podoba mi się ta płyta, w końcu przestał udawać King Crimson (ok, w kilku fragmentach to się pojawia, ale w dużo ciekawszej wersji niż poprzednio). Jak na razie nie będę pisał większej recenzji bo za wcześnie,ale od utworu Routine (który jest wg mnie rewelacyjny) do końca płyty jest albo dobrze, albo bardzo dobrze. Płyta podoba mi się duuużo bardziej niż wymęczony The Raven... Gdyby tylko Smutny Stefan grał w Wawie, to pewnie bym poszedł na koncert.

Ktoś już słuchał? Jakie wrażenia?

W sumie od współczesnego progu dużo nie wymagam bo rzadko mnie coś zaskakuje, tym bardziej zachwyca (ostatnio to chyba 'Gaza', a to wcale nie tak niedawno). Także miks popowej słodkości (to zawsze Wilsonowi wychodziło świetnie, choć żaden z niego Sufjan) z partiami niczym Porcupine mnie bardzo cieszy. W sumie słowo klucz to 'miłe': płytka, melodia, riff, zaśpiew niczym z Within Temptation (z tym, że tutaj bez żadnego 'blee'). Ale żadne tam płyty roku raczej, momentów na miarę końcówki 'Drive Home' nie ma raczej. Choć przy tytułowym czy Routine warto się troszkę dłużej zasłuchać.

Kuce Wilsona już oznajmiły światu, że to płyta dekady

Nie jest źle, ale fakt że od jakiś dwóch tygodni do niej prawie nie wracam nie świadczy szczególnie dobrze. Oczywiście jest lepiej niż na Rejwenie, ale to akurat żadne osiągnięcie. Ancestral to mógłby być doskonały kawałek, gdyby go Stefan skrócił o połowę. 3 Years Older to ładny cover Rush. Fajne jest jeszcze Routine oraz mój ulubiony kawałek czyli Happy returns, tęsknię właśnie za takim prostym i piosenkowym Wilsonem. Perfect Life i home Invasion to cienizna.
Ogólnie jest to krok w dobrą stronę i powoli Stefan chyba przestaje bawić się w coverowanie lat 70. Następna płyta może być ciekawa (bo na nowe PT to raczej nie ma co liczyć w najbliższych 5, 7 latach... jeśli jeszcze w ogóle kiedykolwiek coś wydadzą).

/sobie słucham.. i całkiem przyjemnie to leci. Insurgentes ani nawet GfD toto nie jest, ale dobrze się słucha. Nawet te słabsze fragmenty jak Home Invasion czy Regret 9 zaczęły do mnie przemawiać (ale tego przedłużania Ancestral do nieskończoności to mu nie daruję ;d)