Fundacja jest dość specyficzna. Przynajmniej pierwsze 2 tomy. Bardziej opisują procesy.. historyczne (powiedzmy) niż konkretną akcję, osią jest owa psychohistoria Seldona i kolejne kryzysy w galaktyce. Myślę, że już druga część (i tym bardziej kolejne) o wiele bardziej przypasują Ci do gustu. Z każdym kolejnym tomem akcja odgrywa coraz większą rolę, bohaterowie wychodzą na pierwszy plan, a historia fundacji i imperium zaczyna coraz bardziej stanowić tło dla fabuły. W Fundacji i Imperium oraz Drugiej Fundacji pojawia się też konkretny antagonista, co z pewnością pomaga zawiązać akcję. Mi te pierwsze 3 książki bardzo się podobały, kolejne dwie dryfują już w jakąś soc-utopię, ale i je czyta się dobrze. Choć to już zdecydowanie inny styl (zapewne dlatego iż dopisany 30 lat po oryginalnym cyklu ). W każdym razie nie zniechęcaj się i spróbuj jeszcze kiedyś chociaż drugi tom

Oberst, czytałeś ostatniego Wiedźmunda? Dla mnie lekkie rozczarowanie jednak. Czytało się całkiem nieźle (w sumie w 3 dni połknąłem), ale czegoś mi tu brakowało. Może fabuła była trochę zbyt schematyczna (jedzie do jednego miejsca i zabija potwory - jedzie do następnego i pieprzy czarodziejkę - potem jedzie jeszcze gdzie indziej i zabija...), a może Sapek z wiekiem łagodnieje bo i językiem jakoś odstaje mi ta książka od reszty. A może się czepiam, bo nie czytałem nic od niego całe lata już więc może po prostu to ja inaczej na to patrzę teraz. Niemniej kilka momentów było ("Klasyka i banał. Ten, kto to wydumał, nie wysilił się zbytnio" <3) i zakończenie dość otwarte więc jak Sapkowi zachcą się jakieś dalekie podróże na starość w ciepłe kraje, to może dołoży z jeszcze jedną książkę.

Tak przy okazji, bo też niedawno czytałem i dość duże wrażenie zrobiła na mnie - ROBOT Wiśniewskiego Snerga. Miał ktoś okazję czytać? Przedziwna książka, oryginalna i wyjątkowa. Będę musiał z jakiś czas chyba do niej wrócić, aby zdanie sobie wyrobić.

Może ktoś z Was posiada i chciałby sprzedać cykl "Wojownicy Nocy" Mastertona w języku angielskim?

O fuck, dawno mnie tu nie było. Czas nadrobić zaległości, hyhy.

Aktualnie czytam autobiografię Johnny'ego Casha. Miłe czytadło.

Bols z colą to też niezła rzecz, tak w og'le.

A ja biografię Jobsa. Też miłe czytadło.

Ale nie o tym - jestem po dwóch tomach "Gry o Tron". Zawiodłem się dość poważnie, bo zamiast ciekawego dzieła (porównywanego np. z "Władcą Pierścieni") otrzymałem klasyczną, utrzymaną w klimatach fantasy siekę (przy czym trzeba przyznać, że elementy fantastyczne są bardzo delikatnie dozowane - nie wpływa to jednak w żaden sposób na moją ocenę serii). Dzieje się BARDZO dużo, postaci jest od groma (takich, które mają istotny wpływ na rozwój akcji jest może i z 15 - a pobocznych dużo więcej), w wątkach i nazwiskach można się pogubić. Dynamiki na pewno nie brakuje i wciąga, do tego pozbawione jakiejkolwiek schematyki, przez co zaskoczeń jest sporo (np. dość szybkie uśmiercenie zdawałoby się głównej postaci, która - jak mi się zdawało - będzie rozdawać karty do samego końca serii).

Ale artystycznie i językowo to mizerota, kolejne rozdziały sprawiają wrażenie pisanych na kolanie, autor wyraźnie nie ma żadnego odgórnego planu do jakiego punktu to zmierza i po prostu na bieżąco domyśla kolejne wydarzenia i pisać tak może w nieskończoność - przez co cykl rozrósł się już do ośmiu grubachnych tomów, cztery kolejne są w drodze. Chwała mu za to, że nie gubi się w już napisanych wydarzeniach oraz w setkach (!) pojawiających nazwisk, ale taki styl tworzenia dzieła jakoś mi nie odpowiada.

Zresztą, tomy są za grube. Nawet wspomniane setki nazwisk i pełnokrwista akcja nie usprawiedliwiają objętości rzędu 960 stron (bo tyle czystego tekstu, nie licząc dodatków w postaci spisu postaci wg rodów, ma "Starcie Królów"). Często zadać sobie można pytanie nie czy ten albo tamten akapit jest naprawdę potrzebny albo czy danego rozdziału nie można byłoby skrócić (albo i nawet w skrajnym wypadku wywalić i streścić wydarzenia z niego gdzieś indziej). Nad niektórymi fragmentami oczy mi się tylko ślizgały - i jakoś nie mam poczucia, że straciłem coś ważnego.

Za jakiś czas biorę się za dwutomową "Nawałnicę Mieczy" i będę czytał dalej, aż mi się nie znudzi - a pewnie kiedyś się znudzi, bo mam wrażenie że pomimo wciąż rozwijającej się akcji cały czas mamy do czynienia z dość opowieścią dość jednolitą, nieprowadzącą donikąd, którą można uciąć w dowolnym momencie. Taka troszkę "Moda na Sukces" (wiem, krzywdzące porównanie, bo jednak "GoT" mimo wszystko o trzy klasy wyżej, ale coś w tym jest).

Po pierwszym tomie obejrzałem pierwszy sezon serialu (obecnie oglądam drugi) - i właśnie wtedy oświeciło mnie skąd się wzięła monstrualna popularność tego uniwersum. Serial jest ekranizacją dużo lepszą od pierwowzoru i to on zasługuje na wszystkie pochlebne epitety, który obsypuje się książki. Sytuacja rzadka, bo ekranizacje praktycznie na ogół zdają mi się gorsze, okrojone, spłaszczone i przeinaczone w stosunku do oryginału. Tutaj tak na szczęście nie jest.

Ja wróciłem ostatnio do uwielbianych przeze mnie książek historycznych. Co prawda te książki Zychowicza (Obłed 44 i Pakt Ribbentrop-Beck), które czytnąłem to raczej science-fiction historyczne aniżeli jakaś wartościowa rozprawa, no ale. W każdym razie polecam Made In Poland, wspomnienia Stanisława Likiernika w formie wywiadu (osoba, na której wzorowana częściowo była postać "Kolumba" stworzona przez Bratnego).

Ostatnio zabrałam się za klasykę literatury XX wieku. Wszystkim, którzy lubią błyskotliwy humor, ciekawą akcję z dużą dozą absurdu polecam "Mistrza i Małgorzatę" Michaiła Bułhakowa. Momentami śmiałam się do łez! Poza tym sięgam też po książki "lżejszego kalibru", np. powieści z przygodami Sherlocka Holmesa Sir Arthura Conan Doyle'a.

____________________
Dobry zwyczaj najpiew sprawdz!

Jeżeli już mowa o Bułhakowie, to ostatnio czytałem sobie PSIE SERCE. Też bardzo fajne. Jeżeli komuś Mistrz się spodobał to może sięgać (chociaż to troszkę inna para kaloszy).

Ja uwielbiam Fatalne jaja Bułhakowa, bo mają taki klimat biologiczny, genetyczny

Ostatnio przeczytałam duuuużo książek (średnio 1 dziennie) gdyż nudzę się w pracy
Większość to taka literatura kobieca, nie warta większej uwagi, trochę fantastyki, jakaś książka Cobena mi wpadła w ręce, też bardzo średnia.

Jedyna, którą z czystym sercem polecam to ,,Dziewczyny z powstania". 11 historii kobiet uczestniczących w powstaniu warszawskim, zazwyczaj jako łączniczki, sanitariuszki.Historie wzruszające, przerażające. Nie wiem czy odkrywcze ale warte uwagi, chwili zastanowienia.
Jeśli ktoś interesuje się okresem II wojny światowej a przede wszystkim samego powstania to jest to pozycja obowiązkowa.

W tym momencie czytam ,, Co u pana słychać?" czyli reportaże o życiu powojennym zbrodniarzy hitlerowskich. Na razie przeczytałam 70 z 270 tron ale pozycja mocno przeciętna.

W planach mam ,,Lśnienie'' ( filmu nie widziałam), ,,Pan Lodowego Ogrodu" chce zacząć wreszcie i bardzo wysoko ocenioną przez czytelników w internecie ,, Złodziejkę Książek". A i jeszcze ,,Drogi Cichociemnych"
Jak przeczytam to coś napiszę może

W końcu się wziąłem i kupiłem Władcę Pierścieni za którego mam się zamiar ostro wziąć na wakacjach. Zastanawiałem się jeszcze chwilę nad Grą o Tron, ale doszedłem do wniosku że to chyba zbyt duże hipsterstwo czytać książkę a serialu totalnie w ogóle nie ogarniać.
Poza tym w końcu będę mógł uczciwie powiedzieć "łe, Sapek lepszy"

<patrzy na tłumacza>

Yup, mam panią Marię Skibniewską :3 Trochę za to wybuliłem, ale przynajmniej mam twardą okładkę w ładnym wydaniu. Inna wersja Władcy była baaardzo niefajna. Bardzo duży format (coś jak stare pudełka z grami), miękka okładka i jakaś taka nie budząca zaufania jakość.

Gwoli uzupełnienia, takie sobie sprawiłem wydanie:

ja przeczytałem wszystkie części władcy ale wypożyczone, teraz chciałbym do nich wrócić i przeczytać raz jeszcze a przy tym kupić sobie wszystkie części a te wydania które tu widzę są na prawdę piękne

W ostatnim czasie przeczytałam trzecią część Gry o tron- Stal i śnieg. Przyjemnie ale bez zaskoczeń. Podobno to takie wprowadzenie do kolejnej części- Krew i złoto.

No i dzisiaj skończyłam Chłopca z latawcem. Wstrząsająca książka, baaaaaardzo mi się podobała, jedna z najlepszych jaką czytałam do tej pory.W tle Afganistan, upadek monarchii i talibowie. Polecam wszystkim.

Opanowałaś kurs szybkiego czytania? A Chłopiec z Latawcem, to nie był czasem o dziecku hitlerowca? :p. Oglądałem film o takim tytule o ile się nie mylę, ale w takim razie to yło jednak co innego, tylko tytuł ten sam.

A ja jestem na 10 części Koła Czasu Roberta Jordana, a więc Rozstaje Zmierzchu

Ostatnio czytam serie o Detektywie Murdochu - serial z Ale kina, kryminalny, kanadyjski. Szału nie ma, ale spor różnica niż serial jest.

Anet intelektualistka. Pojawia się rzadko i tylko w jednym - najbardziej wykształciuchowskim - temacie.

A ja ostatnio utopiłem się w dwóch młodzieżowych seriach: "Tunele"i "Gone: Zniknęli". Pierwsza seria jest dla tych, co lubią dziwactwa i ma zjebane zakończenie, ale pomimo tego fajnie się ją czyta. O drugiej się nie wypowiem, bo jeszcze nie skończyłem. Generalnie jak ktoś lubi książki kierowane do grupy wiekowej 13-18, to mu się obie serie spodobają (a znam parę takich osób co są po 30-ste ).

Przeczytałem już całkiem dużą część Władcy (rozmowa Froda z Garandielą), więc mogę to i owo napisać.

- Frodo nie jest taki irytujący jak w filmie (w ogóle nie jest);
- Sam za to jest bardzo irytujący (i na dodatek zachowuje się jak gej zakochany we Frodo);
- tak często tu śpiewają, że aż się dziwie że ekranizacja nie była w konwencji musicalu;
- dialogi/monologi są czasami drętwe. nie wiem czy to wina tłumaczenia czy to Tolkien nie był w tym mistrzem;
- Tom Bombadil rox;
- emocje lepsze niż w filmie;
- za dużo opisów przyrody jak dla mnie. wiem że to spełnia ważną rolę, ale pod tym względem jestem literaturowym ignorantem;
- nabieram coraz większej ochoty na przypomnienie sobie filmów (które widziałem raz, w kinie, na całonocnym maratonie)
- podobają mi się momenty, kiedy Frodo i reszta docierają do jakiegoś bezpiecznego kątka. Niby nic wielkiego, ale te fragmenty są zawsze diablo przyjemne;
- ostatnie i najważniejsze - jak na razie Wiedźmin lepszy