notowanie XII. zapraszam do zabawy!



"One Vision" (Queen) – 5:10
"A Kind Of Magic" (Roger Taylor) – 4:24
"One Year of Love" (John Deacon) – 4:26
"Pain Is So Close to Pleasure" (Freddie Mercury, Deacon) – 4:21
"Friends Will Be Friends" (Mercury, Deacon) – 4:07
"Who Wants to Live Forever" (Brian May) – 5:15
"Gimme the Prize (Kurgan's Theme)" (May) – 4:34
"Don't Lose Your Head" (Taylor) – 4:38
"Princes of the Universe" (Mercury) – 3:32

jedna z moich ulubionych płyt. tych ejtisowych i tych Queen'owych. odpierając pewne zarzuty na to, że najlepszy gust, że lubi AKOM, że lata 80, że ból taki bliski przyjemności muszę powiedzieć, że to jest jedna z tych moich przyjemności, której publicznie się wstydzę i jak dla mnie
AKOM>całe Limalhy i inne Niekończące się opowieści
trudno wybrać coś, co byłoby moim ulubionym numerem. AKOM to tylko wersja z Highlandera, One Vision roxuje na żywo. Ból bliski przyjemności uwielbiam - podobnie jak Rok miłości. ogólnie wywaliłbym stąd Gimme The Prize i Friends Will Be Friends. wybór jest pomiędzy Princes of The Universe i Who Wants To Live Forever.. Princes to dobra solówka, odgłosy helikoptera i Lambert. WWTLF jednak jest największą niespodzianką na tym albumie, bo wśród tego chamskiego kiczu i ogólnej rozpusty jest tam piękna melodia, tekst, orkiestra, pijany Roger i Freddie śpiewający "I love my mustache!". w takim razie - "Who Wants To Live Forever".






is this
a kind
of magic?

there can
be only
oone!

Oczywiście, że A Kind Of Magic

Ja lubię tę płytę, a (mam nadzieję) nie mam spaczonego gustu. Pewnie, że zespołowi, który napisał Marsz albo Rapsodię nie wypada tworzyć popwej muzyki, ale lata 70te już dawno minęły, a Queen dał się poznać od drugiej strony <z kolei od Cudu od trzeciej strony > AKOM tylko z albumu! Jedynym utworem z tej płyty, który darzę nienawiścią szczerą i bezdenną jest Friends Will Be Friends. Brzmi jak biesiadna przyśpiewka Nawet ostatnio przekonałam się do Pain Is So Close To Pleasure
Wiem, że WWTLF jest pięknym utworem, ale chcę zagłosować na coś innego - mianowicie na Gimme the Prize - There can be only one!*

Ta płyta jest niezbitym powodem na tezę, że pięknie by się stało gdyby Queen zawiesili działalność na początku lat 80. Zaryzykuję nawet stwierdzenie, że na tym albumie nie ma absolutnie nic odkrywczego. Ok, jest WWTLF - ale już od miliarda lat mnie ten utwór nie rusza. Gdy się słucha tutejszych rockerów to wrażenie jest takie, że ten zespół kiedyś roxował 10 razy lepiej. Poza tym na AKOMie znalazły się aż 5 kompletne nieporozumienia - i chodzi mi tu o kontekst artystyczny, nie komercyjny: tytułowy, One Year of Love, Pain Is So Close to Pleasure, Friends Will Be Friends i Don't Lose Your Head. Jakby nie patrzeć to jest prawie połowa płyty.

Kolejny zarzut jest taki, że chłopaki popadają w straszne banały. Deacon napisał najbardziej nudny kawałek w swojej kompozytorskiej historii, Roger to już w ogóle śmiech na sali, Mercury, który zawsze miał słabość do popadania w banał - patrz WATCh - tutaj zrobił to jeszcze "lepiej". Przyjaciele będą przyjaciółmi - tak, a kupa będzie kupą, nawet jak nazwiemy ją stolcem. No i jeszcze ta reklama, no jezusmaria.

Jedynie coś dobrego robi tu Brian - ładna ballada, sympatyczna gitara tu i tam. Śmiem twierdzić, że gdyby w 1986 olał zespół i nagrał coś sam, to wyszłoby zdecydowanie lepiej.

No i ta nieszczęsna produkcja - perkusja jest plastikowa, momentami aż za bardzo brakuje przestrzeni. Przy AKOM Jazz jest niedoścignionym dziełem producenckiej sztuki.



A swój głos oddam na Princes of the Universe. Szalona solówka i ogólna moc na pewno jakoś tam ratują tę płytę.

gdyby zawiesili działalność, to nie byłoby Magic Tour, ani Cudu ani Insynuacji - nie mówiąc już o Made in Heaven.

Przeżyłbym.

Dojebię i ja bo tytułowy to rzeczywiście a kind of magic.

Samej płyty nie lubię, ale mam dziwną słabość do tytułowego właśnie. Jakby nie patrzeć, to "magic" od początku do wyciszenia na końcu jest. Wokal Freddiego jest wyjątkowo (jak na tą płytę) dobry, a wisienką na torcie jest solówka Briana. No i jest jeszcze świetny teledysk. No i balony z Wembley

One Year of Love bez 2 zdań, bezapelacyjnie do samego końca

Ostatnio dałem tej płycie kolejną szansę - i przyznać muszę, iż urosła nieco w moich oczach. Na poważną konkurencję wobec One Vision (na które zagłosowałem) wyrasta One Year of Love. Dwa rzekome highlity płyty, czyli WWTLF i POTU nie zasługują IMO na jakieś szczególne wyróżnienie - lepsze są co prawda niż reszta, co wcale nie oznacza, że warte rajcowania się.

Pozostałe utwory:
AKOM - nadal mnie irytuje
FWBF - opinia większości forumowiczów zgodna, dla mnie osobiście tragedii nie ma, ale prawdą jest też, że zespół raczej dumny z tego być nie powinien.
PISCTP - ktoś kiedyś nazwał to hymnem gejów. Nawet teraz śmieję się pod nosem z tego bardzo trafnego skojarzenia. Też troszkę się do tego przekonałem, ale nie na tyle, abym mógł z czystym sumieniem rzec, że to lubię.
DLYH&GMaP mogłoby być najgorszą "parką" Queenowych potworków gdyby nie to, że później nagrali Party&Khagoshi.

WWTLF - po prostu MAGIA i niesamowity klimat, a do tego wzruszająca.

Who Wants To Live Forever. Niby no 1 dla mnie na tej płycie, ale ostro się bije z Princes Of The Universe...