Tracklista:

1. Innuendo
2. I'm Going Slightly Mad
3. Headlong
4. I Can't Live With You
5. Don't Try So Hard
6. Ride the Wild Wind
7. All God's People
8. These Are the Days of Our Lives
9. Delilah
10. The Hitman
11. Bijou
12. The Show Must Go On

Bonus EP - 2011:

1. I Can't Live With You (1997 retake)
2. Lost Opportunity
3. Ride the Wild Wind (early version with guide vocal)
4. I'm Going Slightly Mad (Mad mix)
5. Headlong (embryo with guide vocal)

Ostatnia płyta Queen nagrana za życia Freddiego. Muzyczny powrót z zaświatów? Opus magnum? Piszcie!

mój ulubiony album, ocenilem go na 6 bo jest naprawdę cudowny!

No niestety prawda jest taka, że album jest miodzio.

Zdecydowanie najbardziej dojrzały album, super się go słucha, tylko takie All God's People wkurza . Ale to tylko malutki minus, dlatego zdecydowanie 6

Rozkręcamy tą wixę.

Według mnie jeden z najbardziej przereklamowanych w dyskografii, kompletnie jadący na śmierci Freddiego. Oczywiście zaraz głosy, że jak, że co, że przecież to geniusz etc. Zaznaczam, że nie mam na myśli najsłabszy tylko przereklamowany. Niesamowicie nierówny, obok niesamowitych rzeczy (Innuendo, Don't try so hard, I'm going slighty mad, Ride the wild wind) są kompletne nieporozumienia, które przede wszystkim brzmią jakby niebyły dopracowane, co też można w jakiś sposób tłumaczyć. Jest parę takich co to już za dużo, takie SMGO i TATDOOL, szczególnie że te drugie to tak naprawdę średniak ze świetną solówką.

Dałem 4, to jest solidny album ale do genialnego mu daleko. Jak się słucha Deliaha czy Hitman ma się ochotę powiesić, jednak rekompensuje to choćby Bijou czy Ride a przecież jeszcze jest kilka dobrych momentów.

Ode mnie dostaje 6. Jest to taki powrót do korzeni. Z bardziej pop rockowych albumów wracają do hard rockowych nagrań, troszkę wieje latami 70-tymi, Innuendo czy też All God's People. Jest w mojej trójce ulubionych albumów i jako jeden z dwóch który u mnie zasługuje na 6.

Kurna, a o czym mieli pisać? O kwiatkach w ogrodach? Album opowiada o walce do końca, choć już wiadomo, że walka przegrana, album strasznie niedoceniany...

dla mnie Queen jest najlepszym zespołem świata, nadal po mimo poznania wielu innych zespołów. a Innuendo to ich najlepsza płyta i basta. konkurować może tylko z SHA lub ANATO (potem jest Jazz, The Miracle i reszta).

Przestał tylko wtedy, gdy wiedział, że już nie wróci do studia. Nie dziwię się, muzyka była jego całym życie, a gdy już nie mógł twórczo pracować to po prostu wiedział, że to jest ten koniec. Nie dziwię się w ogóle.

smutne to..
zawsze gdy słucham Innuendo czuję sytuację w jakiej znajdował się Fred, a ten album nauczył mnie empatii do ludzi.

Przyznam, że to nie jest moja ulubiona płyta. Ja wolę klimaty weselsze. A tu jest powaga, dystans, rozważania. To dla mnie trudna płyta, ale daję jej 6. Bo na tyle zasłużyła. Jest przepiękna. Traktuje o poważnych, trudnych tematach. Pierwsza płyta Queen, jaką zakupiłam.

Po ANATO mój ulubiony album Queen. Właściwie nie ma słabszych momentów (no dobra I can't live with you w wersji 91 jest wkurzające). Jeżeli już miałbym wskazać jakiś mankament to Delilah, ale nie traktuję tego utworu poważnie, to rodzaj żartu muzycznego. The Hitman też nie jest jakiś genialny, ale bardzo solidny. O pozostałych kompozycjach można tylko powiedzieć, że są świetne i jeszcze lepsze .

Ocena: 6.

Dałem bez wachania 6, bo to właściwa ocena

Innuendo jako wielki pożegnalny testament Freddiego jest jednym z największych dzieł zaraz po QII oraz ANATO. Płyta bardzo znakomita i wyśmienita w swoim każdym najdrobniejszym oraz mocno wyrafinowanym i starannie dopracowanym szczególe odpowiednio wnika w secre każdego słuchacza i nawet jeśli nie jest się fanem tego zespołu, to można już po kilku pierwszych minutach dostrzec niesamowity kunszt tego zespołu. Album posiada olbrzymi potencjał oraz niepowtarzalny mocno wyrózniający się klimat. Poprzez połączenie różnych brzmień i gatunków płyta uzyskała coś naprawdę idealnie cudownego, godnego zapamiętania oraz wychwalania na wieki

Gdyby opisać moje życie byłoby to I'm Going Slightly Mad . Moja ulubiona piosenka z tej płyty to Innuendo ,sama płyta lubiana.Jeśli są tu gdzieś błędy to przykro mi .

Dałem 5, ale bardziej bym się skłaniał do oceny 4.5 Kilka gigantów, kilka solidniaków i parę zapychaczy. Podobnie jak mumin, nie ogarniam kultu jakim otaczana jest ta płyta. Lata 70. (prócz debiutu) wciągają ją nosem. Album praktycznie niczym nie zaskakuje, druga strona prawie w całości przelatuje mi gdzieś obok. Wiem że płyta była robiona na szybko, szybko ale już dawno nie daje się na ten motyw nabrać i stosunkowo rzadko do niej wracam a mój sentyment opadł strasznie.

Ja też tego kultu nie ogarniam. Moim zdaniem jednak płyta byłaby bardzo dobra i bardzo udana (może nawet tuż po Q2/ANATO), gdyby nie cztery efektowne miny, na jakie wkraczamy raz po raz podczas jej słuchania - oczywiście mówię o "I Can't Live With You" (chociaż to akurat irytuje najmniej), "All God's People", "Hitman" no i - nade wszystko - "Delilah". Właśnie te cztery piosenki rzutują na obraz całokształtu, obniżają średnią ocenę albumu i sprawiają, że zanim powiem "Innuendo jest genialne" muszę ugryźć się mocno w język i rzec jedynie skromnie "W sumie to dobry album".

Reszta jednak - poezja i maestria, granica geniuszu - nie mogę się jednak zdecydować czy tuż pod czy tuż nad tą granicą.

Dobra, czyli jeden z moich argumentów jest inwalidą

Płyta jest świetna, może parę piosenek słabszych, ale ogólnie uwielbiam twórczość tego zespołu:)

Po kilku miesiącach przerwy Innuendo zabrzmiał potężnie w moich słuchawkach. Nie zdziwi nikogo to, że album po prostu po raz kolejny skopał mi culus. Nie znam płyty, która bardziej by zasługiwała na ocenę 6/6. Jeżeli po kilku latach od pierwszego przesłuchania Innuendo, on wciąż wywołuje u mnie ciarki, to będzie to służyć za najlepszą rekomendacje do przesłuchania albumy dla innych. Ale zapomniałem się tu forum Królowej, tu każdy na szczęście te płytę zna.

PS. Jestem niczym forumowy nekrofil, buszujący po starych, zapomnianych tematach, gdzie większość zwrócona jest ku planom wydawniczym i koncertowym na rok 2014

Ta płyta to dla mnie number 1 ( potem ANATO i QueenII ). Genialny muzyczny testament Freddiego, którego nie zepsuje nawet The Hitman czy All God`s People. Ta płyta ma niepowtarzalny klimat, nie do podrobienia. Jest bardzo refleksyjna, momentami nostalgiczna (choć Delilah nagrana jest w konwencji żartu, ale wybaczam to Freddiemu bo to przecież Jego ukochany kotek).
Uwielbiam Don`t Try So Hard - tam słychać ogromny ładunek emocji ale i wokalny kunszt Freddiego, który doskonale wiedział o czym śpiewa i pogodził się ze swoim odejściem.
Tytułowe Innuendo to genialne połączenie gatunków, które zaskakuje swoją spójnością. Natomiast Ride the Wild Wind to pierwszy numer Queen jaki kiedyś usłyszałam (dawno temu w radiu- miałam jakieś 11 lat) i tak się zaczęła moja fascynacja Queen.
These Are The Days jest jak pożegnanie z fanami, ze światem i szczególnie łapie za serce. Nie da się jej wysłuchać bez przywołania w myślach obrazu chorego Freddiego z video do tego utworu. Pożegnał się zresztą perfekcyjnie -jak to Freddie.
Bijou jest dla mnie przepięknym wyznaniem miłosnym ze wzruszającą solówką Briana. Podobno Freddie zaśpiewał to dla Jima.
No i nieśmiertelny The Show Must Go On- zawsze wywołuje u mnie ciarki choć bym słuchała go po raz 1000. Utwór o sensie życia, przemijaniu, nieuchronności śmierci, ale też o tym że trzeba żyć dalej, nie można się poddawać, nieważne co by się działo w sercu, ale też z optymistycznym zakończeniem, że śmierć nie jest definitywnym końcem, ponieważ dusza żyje wiecznie.
Ta płyta nabiera szczególnego wymiaru gdy zdajemy sobie sprawę że podczas nagrywania Freddie był już bardzo chory i myślał że to ostatnie Jego dzieło. Myślę, że zawarł w niej całą swoją duszę i oddał jej serce. To tutaj możemy Jego znaleźć i prawie że poczuć...

Każdy album, każdego zespołu ma lepsze i gorsze utwory. Nie ma w historii albumu z samymi wybitnymi utworami. Jeśli ktoś twierdzi inaczej jest nieobiektywny. Ogólnie jak dla mnie albym na 5. Dopiero jednak wczoraj jak zakupiłem winyl z 91 roku odkryłem że np Bijou jest w krótszej wersji niż na CD. Paskudnie ucięty utwór.
Moje oceny utworów od 1-6:
1. Innuendo - 5
2. I'm Going Slightly Mad - 4+
3. Headlong - 5
4. I Can't Live With You - 3-
5. Don't Try So Hard - 4+
6. Ride the Wild Wind - 5-
7. All God's People - 3
8. These Are the Days of Our Lives - 6
9. Delilah - 3-
10. The Hitman - 4
11. Bijou - 4+
12. The Show Must Go On - 6

Pamiętam jak chyba w marcu 91 roku w "Trójce" prezentowany był ten album i stwierdził redaktor "Mamy album roku 91".
Dla mnie ten album to pierwsza trójka całego dorobku Queen.

Całą płytę oceniam bardzo wysoko. Mam do niej sentyment. Może dlatego, że była prezentem od bardzo bliskiej mi osoby.
Jak poprzednik, wrzucam swoje oceny w skali 1-10:

1. Innuendo - 8
2. I'm Going Slightly Mad - 7
3. Headlong - 8
4. I Can't Live With You - 8
5. Don't Try So Hard - 8
6. Ride the Wild Wind - 10!!
7. All God's People - 7
8. These Are the Days of Our Lives - 9
9. Delilah - 8
10. The Hitman - 6 (:()
11. Bijou - 8
12. The Show Must Go On - 9,5