Chyba nadszedł już czas, prawda?

Osobiście postaram się nie powielać i napiszę tylko, że to pierwszy raz, kiedy QP mnie usatysfakcjonował. Pewnie, że nie jest idealnie, nie postarali się z książeczką, oszczędzając wszelką treść na box hiper deluxe, nakładki wokalne w chórkach są momentami bardziej niż ewidentne, obraz - choć fantastycznie odrestaurowany - też nie jest pozbawiony swoich wad (choć myślę, że wycisnęli z niego wszystko co się dało). Powala jakość dźwięku, zwłaszcza marca. Dawno chyba się tak nie postarali, jeśli chodzi o brzmienie basu Johna.

Moi faworyci - White Queen, Flick of the Wrist, Great King Rat, Master-Stroke, medley, Big Spender i Liar.

Wreszcie dostaliśmy Queen z lat '70, w świetnej formie, z drapieżnym pazurem. Czterech ambitnych muzyków, oszczędne światła, w porównaniu do lat '80 kameralna atmosfera. Jest moc, jest pięknie, po cichu naprawdę zaczynam liczyć na Hammy '75, '79 i Houston '77. Może nie już, może nie zaraz... ale szansa jest .

Po więcej szczegółów zapraszam do mojej fantastycznej recenzji: http://podniosle.blogspot.com/2014/09/q ... ow-74.html
Niemniej fantastyczna recenzja Bizona: http://muzycznyzbawicielswiata.blogspot ... -2014.html

^ Ich podobieństwo jest naprawdę przypadkowe .

To podobieństwo waszych recenzji mnie zdumiewa takie same intro.pisales po przeczytaniu bizona czy przypadek?

Pisze mobilnie z komory przez Tapatalk.

Cóż, bez wątpienia przeczytanie recenzji Bizona przed napisaniem swojej nie pozostało bez wpływu na moje wypociny, to był błąd. Aczkolwiek mniej więcej takie intro planowałem już po obejrzeniu tych 30 minut udostępnionych przez QP, a zatem przed recenzją Bizzy'ego. Poza tym po zapoznaniu się z artykułem Jakuba poświęconym dyskografii Queen w Rock Axxess zauważyłem, że ogółem mamy bardzo podobne spojrzenie na ten zespół.

Bardz bardzo podobne przynajmniej na pismie.

Pisze mobilnie z komory przez Tapatalk.

N i w końcu obejrzałem w całości. No i oczywiście zostałem oczarowany. Zespół w niesamowitej formie. Może i parę rzeczy było łatanych, ale takie Wembley też było łatane i nadal brzmi jak gunwo. Tutaj wszystko wydaje się być takie idealne. Najbardziej podeszły mi takie rzeczy jak Father to Son (nie jestem fanem albumowej wersji), White Queen (świeczki i ciary w oczach), obie części In the Laps of the Gods, Jailhouse Rock, Big Spender i KYA.

W ogóle magią jest dla mnie nastrój tego koncertu. Fred przyjemnie napędza tłum i show, Brian momentami przybiera pozy na wzór koncertowego Page'a a Roger z Johnem też roxują.

Ogólnie - koncertowy ideał i najlepsze tego typu wydawnictwo Queen.

Ucieszyłem się, gdy dotarła do mnie wieść, że panowie z Queen zdecydowali się w końcu wydać koncertowy album z lat (moim zdaniem) ich największej artystycznej świetności. Niektóre utwory brzmią tu jeszcze lepiej niż na albumach studyjnych, a przy tych mocniejszych numerach to wręcz ciężko usiedzieć w miejscu - to pokazuje, że również na płaszczyźnie hard rocka Queen nie miało sobie równych. Zgrzytów tu raczej nie ma - od początku do końca bardzo dobre brzmienie i album, który myślę powinien się znaleźć na półce każdego miłośnika nie tylko Queen, ale i szeroko pojętej muzyki rockowej.

Witam
1sze pytanie - do posiadaczy koncertówek The FM Tribute Concert ('92), Live At The Rainbow ('74) i niedawno wydanego A Night At The Odeon ('75) mający wydania DVD lub SD Blu-Ray... które wydania warto kupić? Wiadomo, że to nie są koncerty sfilmowane w HD więc czy jest sens kupować je na Blu-Rayu czy lepiej mieć DVD mając płaski LED TV ??? czy jest jakaś widoczna różnica w dźwięku (5.1) lub obrazie (bardziej wyrazisty?)

2gie podobne pytanie - do posiadaczy koncertówek Rock Montreal ('81) i Hungarian Rhapsody ('86) - jak wyżej...brać DVD czy Blu-Ray?... i na jakich taśmach nagrywano te koncerty? Gdzieś czytałem, że Montreal nagrywano na 70mm taśmie filmowej a Budapeszt na 35mm ale już sam nie wiem jaka jest prawda.

Może ktoś rozwieje wątpliwości na ten temat?