Z okazji nadchodzącej premiery nowego albumu, myślę że przyda się na forum temat o najpopularniejszym zespole grającym metal progresywny.


album o jakże zaskakującym tytule "Dream Theater" ma wyjść 24 września

Parę dni temu wyszedł drugi singiel , szału nie ma, niemniej chyba i tak jest lepszy niż pierwszy singiel.


Na genialne utwory typu Six Degrees of Inner Turbulence czy Finally Free nie liczę ale może panowie nas jeszcze zaskoczą?

jezu. jest chyba gorzej niż na ostatniej. to pierwszy odsłuch, ale do badziewia raczej nie trzeba dojrzewać.

CHUUUUJJOOOOOOOWWAAAA. znaczy "niemądra" chciałem napisać.

Ja spłyń z lodami, 5 utwór a ja jestem śmiertelnie znudzony.

Tak wstępnie, po pierwszym odsłuchu. Rudess w ogóle brał udział w sesji bo ta płyta jest mniej progresywna a bardziej metalowa, chwilami quasi-przebojowa, zdominowana totalnie przez gitarę, poza nielicznymi fragmentami. W sumie taka dreamowa średniawka, jeszcze najlepsze wrażenie robi 22-minutowy kolos w którym jak filip z konopi wyskakuje w środku orkiestra symfoniczna ale to i tak chyba najlepszy kawałek na płycie.

Coraz bardziej z panami z DT się rozmijam, chyba... przesłuchałem tylko singel i już nie go kompletnie nie pamiętam. Niedługo z rozmarzeniem będę wspominał czasy, gdy na płycie DT był chociaż jeden kawałek klasy A Nightmare To Remember czy Repentance..

To fakt, że na najnowszym albumie zespół muzycznie poszedł w klimaty metalowe. Nie ma już tej zróżnicowanej progresji, którą cechowało się chociażby Octavarium. Tutaj jest typowa metalowa sieczka, i to też nie najwyższych lotów - już po odsłuchaniu kilku utworów, byłem znudzony wszystko jakoś tak się "zlewało" - żaden utwór nie zwrócił mej uwagi. No cóż...może trzeba się bardziej oswoić z tym albumem. Na razie niczym nie zaskoczył - może po kilku kolejnych odsłuchaniach to się zmieni.

W sumie poprzednia chyba lepsza. Przecież tam było Breaking All Illusions i Beneath the Surface do których się przecież wraca i są naprawdę fajne. Tutaj chyba kompletnie nic dobre jako całość. Choć przynajmniej tu kawałki są krótsze i nie ma jakiś paści typu Lost Not Forgotten czy Bridges, które trzeba przetrzymać siłą 10 minut. Jak jest ból ucha to jakoś trwa krócej. Przecież kilka kawałków ma potencjał. Enigma Machine - niby kwadratowy riff jako rybo dwudyszna, ale przynajmniej da się ożywić przy tym trochę. The Bigger Picture (do którego może będę wracał z uwagi na moją słabość do przesłodzenia w różnej formie) - przecież całkiem piękna ballada z tego by może wyszła jakby nie przesadzili. Nawet ten lekko kiczowaty wstęp - może bym zapomniał, że mam jakieś poczucie gustu gdyby cała płyta miała moc niektórych fragmencików. No i ten kolos - zlepek kilku naprawdę złych rzeczy z absolutnie... mnie totalnie łapiącymi. Końcówka (nie to klawiszowe dokończenie) to coś z patosu wielbionego przeze mnie... Count of Tuscany ;p Gdyby ograniczyć wszystko do jakichś 10 minut (w ogóle ta orkiestra rodem z jakiegoś filmu hollywoodzkiego, WTF) to kolejny udany kawałek. O tych kawałkach, których nie wspomniałem po prostu nie mam większego zdania - albo przesadzone albo bez treści albo nic a nic mnie nie łapią. No i co, że produkcja w porzo i takie tam skoro utwory są napchane bez pomysłu i jakby mieli jeden dzień na zlepienie materiału z tego co mają. Serio jestem sobie wyobrazić jak tworzą zamykacz i doszli do tych 18 minut i tak wpadli: 'hmm, żeby było bardziej epicko to ponad 20 minut to jednak musi być bo lepiej wygląda z tyłu okładki, wsadźmy jakiś główny motyw w formie orkiestry do środka kawałka tak z niczego. I tak starzy fani, którzy coś tam rozumieli już nas po poprzedniej nie słuchają więc nastawmy się na rynek fanów EPICKOŚCI TOTALNEJ'.

Bitch please, 3/10. Najgorsze co zrobili choć do dzisiaj nie znam Systematica, a z Black Clouds tylko Count, ale to wystarcza by być wyżej.

Black Clouds to IMO całkiem fajna płytka. Nierówna, ale na pewno najlepsza z tych POOctavowych.
Co do tego 20 minutowego kolosa... powiem tak: gdyby wyjebać tandetną wstawkę z orkiestrą, wyjebać patetyczne niczym Nergal na kiblu zakończenie i wpuścić choć na chwilę Jordana do studia to byłby niezły, około 10 minutowy, utwór. Oczywiście nic wybitnego, ale byłoby nieźle. Mamy jednak rozwleczonego, patetycznego, kolosa, który (po raz kolejny w przypadku DT) zawartością nie usprawiedliwia swojej długości. Płyta tragiczna.

Na pewno nie jest to najlepsza płyta DT, początkowo wydawała mi się słabo ale po kilkunastu przesłuchaniach zyskuje. O dziwo różne progresywne portale i polskie i zagraniczne wychwalają ją pod niebiosa. Ja bym był umiarkowany, to znaczy nie jest to na pewno poziom tych pierwszych płyt z drugiej strony uważam że jest lepsza niż powiedzmy ostatnie rzeczy z Portnoyem na czele z Systematic Chaos. Trochę jest powtórek "Along for the Ride" to praktycznie "Beneath the Surface 2" i tu jest jeden z zarzutów że nowości brzmieniowo-aranżacyjnych prawie nie ma. Pierwszy singiel zyskuje sporo przez tekst choć muzycznie nie do końca w ich stylu.

To co mi się rzuciło w uszy to jak na progres to ta płyta jest rybo dwudyszna melodyjna, miejscami quasi-epicka wręcz easy-listening... Niemniej nie wiem czy to zarzut. Osobno sprawa kolos i tu mocno czuć szwy, brak płynności przejść, fragment orkiestralny dobrze że to gra prawdziwa orkiestra co nie zmienia faktu, że wyskakuje jak filip z konopi . Nie wystawiając jeszcze oceny umieściłbym nowe DT jako solidnego średniaka, nie jest to wielkie dzieło ale na pewno bardzo przyjemnie się słucha jak przystało na prog-metal .

Recenzja z 'Teraz Rocka', można się ładnie uśmiać:

http://imageshack.us/photo/my-images/5/e1ti.jpg/

I mały dodatek o naszym ukochanym ziutkowym zespole

http://imageshack.us/f/713/6psc.jpg/

Widzę że mocno przeciętne NIN też ocenili prawie najwyższą notą. No cóż Teraz Rock. Takie to pismo.

Fajnie że o tych Ziutkach napisali.

Tam w sumie każdy zespół, który ma mocną nazwę i dużo fanów dostaje z marszu 4/5, żeby tych fanów przypadkiem nie obrazić.

Ale i tak zbieram dla artykułów bo fajne. Można choćby przeczytać wypowiedź Labriego, że po odejściu Portka wreszcie mogą grać to co zawsze chcieli ;d

Dobra, chyba jednak muszę na własne uszy się przekonać co to są te nowe Drim Tijatery. Skoro już się śmieje z Bizona na fejsie bo lubi tę płytę, to wypadałoby mieć jakieś swoje zdanie.

Pytanie. Dlaczego Metropolis pt.2 nie jest najpopularniejszą płytą DT? Wg danych z Lasta nie jest nawet jedną z popularniejszych. Nawet łącząc ze sobą różne wersje nazewnictwa to i tak wychodzi, że ta płyta ledwo się łapie do TOP10. Wtf?

O, czyli wychodzi że muszę jeszcze ogarnąć Black Clouds, skoro jest słuchalna

OK, TERAZ JA.

1. SFAM
2. 6DOIT (II) - a podzielę sobie, a co*
3. I&W
4. ToT
5. Awake
6. 6D (I)
7. Octavarium
8. A Change of Seasons -EPka nie Epka, ale cover Zeppów ma moc.
9. FII - przy czym nawet lubię, nawet gorfy
------przepaść....................
10. DT

* 6D razem chyba między I&W a ToT

o zapomniałem A Change of Seasons. W sumie na dzisiaj mógłbym dać jakoś w top 3. Może nawet wyżej, ani jednej zbędnej sekundy, kolos to jedna z kilku ich najlepszych rzeczy. Covery też niezłe zwłaszcza Elton i DP.

Black Clouds gdyby ograniczyć do 3 piosenek (akurat czterdzieści parę minut ) byłoby bardzo fajne. Ogólnie potwierdziło się, że to Portek jako ostatni w tym zespole wkładał serducho w grę. Po jego odejściu równia pochyła, w sumie ich następna płyta ma bardzo duże szanse dorównać wszelkim ayreonom.

Jezu, cover DP no przecież!1 Nie chcę mielić głupot, ale dla mnie ta wersja jest lepsza od oryginału. Bardziej ostra, lepiej brzmiąca i pozbawiona tych dziwnych pisków. No i LaBrie brzmi tu jakoś żywiej od Gillana.

UWAGA KAWAŁ:

Najnowszy album przejdzie do historii jako pierwszy z którego singiel trafił do propozycji LP3. Trololo. The Looking Glass jakby ktoś był ciekawy. Nie, nie pamiętam jak to leci.

1. I&W - arcydzieło wiesmetalu plus jeden gofer
2. SFAM - dużo by mówić, wspomnień tak wiele
3. ToT - najlepsza metallica ever oprócz kill em all
4. SC - najlepszy helloween ever
5. 8rium - jakiś tam sentyment
6. FII - jakaś tam słabość do tego plastikowego brzmienia ala king crimson z lat 80
7. Awake - doceniam, ale nie moja bajka plus straszne refreny i przeslodzone, patetyczne w sedesie z bakelitu spejsdajwest
8. ACOS - nie rozumiem wybitnosci suity do dziś, choć jest spoko. Fajny medlej.
9. 6DOIT - przerost wszystkiego nad wszystkim, album trwa około 12h
10. BC&SL - dużo słabsza kontynuacja wesołego portkowego tandeciarstwa z SC i Octavy
11. Płyta z pachą - taki sobie helloween, czyli jakieś 1,5/10
12. DTOE - niesamowite nudy, zaskakujący brak czegokolwiek, absolutnie nie da się zapamiętać choćby jednego motywu ani doznać jakichkolwiek odczuć - próbowałem to przetrawic kilka razy, nic z tego
13. DT - to samo co wyżej, tylko ze nie miałem kiedy się tym katowac, wiec dobrnawszy gdzieś do połowy postanowiłem już nigdy nie słuchać kolejnych płyt. Ajeron to przy tym artrock przez duże art.

Ten debiut - względnie chyba mam o nim zerowe pojęcie. Warto go brać jak będzie za czypińdziesiąt w MM?