Wuthering Heights - piosenka która wkurwia mnie niepomiernie :> Nigdy chyba nie zrozumiem fenomenu.

Co do plusów - winter is coming, trzeba będzie odkurzyć 50 Words for Snow. Bajeczna płyta.

nie raz próbowałem się przekonać do Kate, ale jakoś do mnie nie przemawia - ale nigdy nie odmówiłbym jej charyzmy

Miałem małe zaćmienie głowy i zacząłem pisać nowy wątek o Kate. No przecież tyle roboty nie może pójść się paść, nie?

No moja obecna miłość #2. Mam ogromną słabość do jej twórczości. Bardzo wszechstronna wokalistka, radząca sobie z różnymi typami kompozycji. Od spokojnych ballad zaczynając, przez Ejtisy, aż do czegoś co można z powodzeniem nazwać popem progresywnym. Sposób śpiewania też ma niejeden. Na pierwszych płytach słodko i niewinnie, potem dojrzale i bardziej nieprzewidywalnie a teraz bardziej melancholijnie i spokojnie.

Dyskografia studyjna:

The Kick Inside (1978)
Lionheart (1978)
Never for Ever (1980)
The Dreaming (1982)
Hounds of Love (1985)
The Sensual World (1989)
The Red Shoes (1993)
Aerial (2005)
Director's Cut (2011)
50 Words for Snow (2011)

Strasznie równa dyskografia - nie licząc dziwnych cudów w 1993 i w 2011 (DC oczywka). Poza tym mało które płyty są podobne. Debiut to masa uroku i piękna, czasami z lekkim pazurkiem. Lionheart brzmi trochę jak powielenie pomysłów z TKI - z początku średnio mi leżała ta płyta. Teraz się do niej raczej przekonałem. Może czegoś na niej zabrakło, ale chwilami ta płyta umie oczarować. Never for Ever to zabawa z chórkami, wokalami i efektami w studiu. Bardzo lubię, ale niektóre kawałki mi się lekko dłużą - to chyba wina ostrego katowania swojego czasu. The Dreaming to najcudowniejsza okładka tej pani. Rozpływam się przy niej i chcę mieć ją na winylu. Utwory też są bajeczne, rozwinięcie pomysłów z poprzedniczki. Bardzo skoczna i chwytliwa płyta, bez dwu zdań. Hounds of Love to prawdziwe Magnum Opus - płyta idealna. Pierwsza strona to genialne Ejtisy, strona druga to niepokojący i czarujący klimat. Cudowne smaczki na dokładkę. Klasyczny album 10/10. TSW to jej chyba najbardziej osobista płyta, która z tych wszystkich chwyciła mnie najpóźniej. Przejmujące kompozycje - to pierwsza rzecz, która mi się z tym albumem kojarzy. No i gra tu Gilmour, proszę państwa. The Red Shoes to pierwszy niewypał. Zbyt się to różni od reszty. Nie wracam do niej za bardzo. Aerial to bajeczny album. Może pierwsza strona to jeszcze nie to, ale to co się znalazło na całej drugiej to niezwykła quasi-progresywna podróż. Tego trzeba doświadczyć. Jest pięknie. Director's Cut to nie jest coś o czym bym szczególnie chciał wspomnieć - nowe wersje starych utworów ani, ani mnie nie porwały. Ostatnia płyta 50 Words for Snow to bardzo specyficzna rzecz. Trzeba mieć do niej odpowiedni nastrój. Na zimę na pewno ją kupię i dam się oczarować.

Subiektywny wybór najważniejszych/najciekawszych utworów:




(około 1:30 dzieją się piękne rzeczy)











(to jest kurde porządny Ejtis)
(Donald Sutherland ^^)
(albo się kocha albo nienawidzi)
(oryginału na yt nie uświadczysz, ale ta wersja to piękno jednak)
(tu się zorientowałem że chyba piszę drugi raz nowy wątek o Kate)
Dobra, żeby sobie już nie wypruwać flaków, to napiszę tylko, że to bez sensu że istnieje jej jedna koncertówka, która na dodatek jest nie do zdobycia :/

Znam ją tylko z duetu z Peterem Gabrielem z wiadomego ich kawałka. Całkiem ładny ten głos, no i jest to jakiś sentyment z dzieciństwa, ale na razie jakoś nie czuję potrzeby, żeby poznać coś więcej. Chociaż skoro mówisz, że to Gilmour ją odkrył i wylansował no to przyznam, że mnie to trochę intryguje.

Masz, Mefju - kawałek z Gilmourem na gitarze

Ciekawostka - po ponad trzydziestu latach Kate wraca do koncertowania. Niestety - tylko w Anglii i tylko w Hammersmith :__:

http://www.youtube.com/watch?v=shV-tT8cY-A
Katarzyna po irlandzku, jestem wniebowzięty <3

Bardzo urocze.

Daj do QW.

Chcę spędzić resztę życia słuchając tego wykonania.

Będę czekał :3

Więc Kate Bush. Co tu dużo mówić? Zdecydowanie jedna z najlepszych wokalistek, uwielbiam słuchać jej albumów, zawsze jak zacznę to nie mogę przestać póki nie przesłucham jakiegoś albumu do końca . Jej muzyka jest miejcami "dziwna" i na pierwszy rzut oka (ucha?) może wydawać się asłuchalna, jednak nabiera wartości (i to jakiej!) z biegiem czasu. Fakt, że na razie znam tylko dwa albumy (Kick Inside i Hounds Of Love, oba fantastyczne) ale zabieram się do pozostałej części jej dyskografii. Podsumowując, muzyka Kate Bush jest muzyką dla ludzi o niewybrednym guście, którzy nie lubią radiowych gwiazdek, sztampowego grania i oklepanych schematów. Wszystkim takim osobom mogę ją gorąco polecić. Wspaniałe chwile gwarantowane! Pozostałe osoby również z całego serca zachęcam do zapoznania się z jej repertuarem, zwłaszcza z Hounds Of Love. Jest to album bardziej "lekkostrawny", którego pierwsza strona zawiera bardziej popularne piosenki Kate.

Artystka znana mi chyba z 2-3 kawałków z tego najbardziej oczywiście duet z Gabryśkiem - genialny teledysk. Jak coś będzie w QW to ocenię

Dobry wybór, chociaż Babuszka ssie.

Tak, znowu ten Tapatalk.

A mnie wzięło 50 Words for Snow okropnie. Bardziej niż Hounds of Love rly.

W lato? No niezłe. W ogóle muszę tę płytę sobie w końcu sprawić, bo jednak zacna.

Tak, znowu ten Tapatalk.

No dobra, jestem po wielokrotnym katowaniu płyt Hounds of Love, The Kick Inside i Never For Ever. Wszystkie trzy są absolutnie wspaniałe. Co radzicie jako kolejne? Lionheart będzie ok?

50 Words for Snow - w sumie stylistycznie inaczej, ale dla mnie to najpiękniejsza jej płyta

The Dreaming - zdecydowanie. Potem jak leci. Z tym że The Red Shoes absolutnie na końcu.

Lionheart bym nie ryzykował nazywać debiutem II. Można się trochę zrazić, bo to nawet podobny poziom cudowności nie jest.

Aktualna trasa Kate zbiera znakomite recenzje a jeden z koncertów był ponoć nagrywany na potrzeby DVD. Niech wyjdzie w dwupaku z Hammersmith '79 i będzie pięknie.

Kate tańcząca z miotłą - priceless