Kolejny zespół, który usiłuję polubić*, ale jakoś mi nie idzie. Takie bluesowanie to nie do końca w moim stylu po prostu i chyba nigdy tak do końca mi nie wejdzie, tak jak Dżem dla przykładu. Ze znanych mi tak w miarę dobrze albumów (pierwsze cztery + graffiti) najlepiej wchodzi mi zdecydowanie dwójka.

* Właśnie przechodzę kolejną falę desperackiej walki: kilka dni temu jedynka i trójka, wczoraj dwójka, dziś "Physical Grafitti" - nawet teraz leci kiedy nieświadom niczego trafiłem na ten temat.

Wielki zespół bez ani jednej wielkiej, idealnej płyty. Na każdej jakieś niepotrzebne farfocle, które zakłócają mi spokojne słuchanie
Lubię, szanuję, mam wszystkie płyty studyjne od debiutu do Presence włącznie ale nigdy nawet nie otarli się o top 10 moich ulubionych zespołów.

Mimo wszystko jednak za takie Since I've Been Loving You czy Babe I'm Gonna Leave You dałbym się pociąć pudełkami od ich płyt.

Nie potrafię powiedzieć, że ten zespół wielbię(choć w historii muzyki i kontekście kulturowym jest niewątpliwie zasłużony), bo tak mówię tylko o zespołach u których lubię całą dyskografią, albo zdecydowaną większość, a tutaj tak nie jest - jestem fanem tylko niektórych płyt, a i nie każda mi odpowiada w całości. Chociaż ostatnio uświadomiłem sobie, że chyba tą naj naj płytą bez ani jednego zgrzytu jest Led Zeppelin I - po prostu hit na hicie, każdy z nich łatwo wpada w ucho... trudno mi wymienić ulubiony kawałek bo tam w zasadzie niemal każdy podoba mi się jednakowo. Za to potrafię wymienić poszczególne ulubione momenty i tak np. najbardziej mi się podobają: ten narastający szum podczas akustycznego solo w "Babe' I'm Gonna Leave You", solo na harmonijce w "You Shook Me" czy kościelno-organowy wstęp w "Your Time Is Gonna Come". Czy wspomniałem, że to płyta bez ani jednego zgrzytu? No dobra, chyba jednak jest jeden - chodzi o taką instrumentalną miniaturkę na gitarze akustycznej, której tytułu niestety zapomniałem(a może to świadczy, że utwór nie jest wart zachodu?), a to właśnie ona jakoś mi specjalnie nie pasi. Znaczy nie jest zła, ale do tej płyty mi akurat nie pasuje. Bardziej bym ją widział na "trójce".

Niegdyś najbardziej lubiłem Led Zeppelin II, ale... do czasu! Ponieważ jarałem się strasznie niedocenianym "What Is And What Should Never Be" ale po jakimś czasie zorientowałem się, że ja się jarałem tak naprawdę wersją z BBC, podczas gdy studyjna jest już taka jakby drętwa, ślamazarna... no inne tempo, inny rytm, inny klimat... zupełnie sprzeczne z tym co mi próbuje lecieć w głowie kiedy słucham tej wersji. Podobnie było z kawałkiem "Living Loving Maid". No i od tamtego czasu już do tej płyty aż tak nie fapuję i wydaje mi się być chyba najsłabszą z tych numerowanych. No oczywiście jest "Whole Lotta Love"(co często słyszę np. na koncertach Crystala), ale jedna jaskółka wiosny nie czyni. A nie czekaj! Jest jeszcze przecież "Lemon Song"! A no to w takim razie odwołuję to co pisałem że to najsłabsza numerowana płyta!

"Trójka" jak na razie średnio do mnie przemawia, choć jest tam genialne "Immigrant Song" aczkolwiek to też wypada lepiej w sesji dla BBC. Jednak najdłużej musiałem dojrzewać do "Czwórki"(ten proces trwa nadal), ale czuję, że to już tylko kwestia czasu aż mnie ten album w końcu złapie! "Schody do nieba"? Lubię, ale to strasznie przereklamowane już jest, więc raczej rzadko słucham.

Z "Houses Of The Holy" wielbię "The Song Remains The Same", "Rain Song" i oczywiście "No Quarter". Z Physical Graffitti - no nie będę oryginalny - "Kashmir" i już wiadomo o co chodzi! Dobry przykład progresu ze strony Zeppów! Kolejna płytka to prostu "Achilles Last Stand" no i jeszcze "All My Love" z przedostatniej, którą kiedyś nawet polubiłem, ale już tak dawno nie słuchałem, że na chwilę obecną nie będę się o niej wypowiadał. Do "Cody" z kolei nie wracam bo tam nie było chyba nic ciekawego.

No więc suma sumarum można powiedzieć, że jestem póki co fanem jednej płyty i jakichś pojedynczych kawałków z pozostałych, ale mam nadzieję, że to się niedługo zmieni.

Trochę się osłuchali, ale Celebration Day męczyłem ze dwa tygodnie od czasu premiery. Bardzo świeżo brzmi i ówczesna forma Planta bardzo na plus, jak dla mnie.

Jakiś czas temu przesłuchałem ich dyskografię od nowa i zyskali u mnie dosyć. Ale nadal jestem zdania, że ich późniejszy okres jest dla mnie fajniejszy.
A tak ogółem płyty, z numerkowych, to I i IV są dla mnie najlepsze, w zasadzie lubię jako całości, choć nieco lepsza i bardziej zróżnicowana jest czwórka. Trójka też mnie coś mocno zainteresowała tym folkowym klimatem, nawet "Tangerine" już nie jest dla tak wkurzające, za to nigdy nie będę podzielał przesadnej miłości do "Since I've Been Loving You", fajne, ale bez przesady. Dwójkę akurat najmniej lubię z Zeppelinowych płyt, nie trafia do mnie zbytnio, choć nawet przyjemnie się słucha.
"Houses of the Holy" nieco dziwny momentami, ale to dobry album jest. Później jest tylko lepiej. "Physical Grafitti" to płyta długa, różnorodna i czadowa. Ma dużo wspaniałości. Oprócz "Kashmiru" najbardziej urzekł mnie numer "In the Light". "Presence" ma intrygujące brzmienie i ma fajny klimat. Niespodziewanie i nietypowo, bez zmian, mój faworyt w dyskografii, to często potępiany "In Through the Outdoor". Z jakiegoś powodu jej klimat, kompozycje, są dla mnie znakomite. Ten album ma jakąś taką aurę, która mnie urzeka, a utwory przemawiają do mnie, jak nigdy. "All My Love", to iście piękna ballada. O właśnie, to dzięki syntezatorom album ma taki intrygujący dla mnie klimat. "Cody" aż tak nie poznałem, ale wydała mi się dość fajna.
Ogółem mówiąc, nie podzielam zachwytów co poniektórych, ale jestem w stanie docenić, a nawet mieć przyjemność ze słuchania. Głupia moja niechęć do nich już raczej na dobre minęła.

Jakoś nie wyobrażam sobie po przesłuchaniu Since I've Been Loving You by powiedzieć o tym utworze "fajna". To monumentalny kawałek, pełen dramaturgi aranżacyjnej, przecudownego wokalu i ciarkowywołującej gitary. Znalazłbym masę epitetów, ale, farfoclu, "fajne" mnie przeraża pod względem odbioru tego kawałka.

Ten utwór miażdży, pierwszy raz jak usłyszałem solówkę i to, co dzieje się potem, nie chciałem przestać. To jest niesamowite przeżycie, zwłaszcza końcówka. Nie znajduję odpowiednich słów, by opisać te przeżycia, które mi towarzyszą, to coś więcej, niż słowa i nie tylko słowa...

Mi się podoba ten zespół , jest w moim typie. Przy ich piosenkach poprawia mi się humor.Gdy słucham Led Zeppelin ,świat nabiera lepszych barw,i nawet ludzie wydają się lepsi .(Tak samo jak widzę posty Roberta,ale tego nie napiszę .)

Nowy, niepublikowany utwór z sesji do Led Zeppelin II: https://soundcloud.com/wyatt-brake/la-l ... strumental

hehehehehe a ci to wogóle jak przygrzmocili w batutę to ja cie tego heheheh :):):) ale oni coś tam o szatanie śpiewali - uważajcie na wóde i szatana.

Mógłbym w sumie w planach koncertowych zdać krótką relację z Blanta w dolinie Rospudy, ale zdam ją tutaj.

W Dolinie niewiele się zmieniło od czasu moich ostatnich odwiedzin (tj. koncertu Alice Coopera w 2013 roku). Dalej ciężko się połapać z dojazdem na pole i dalej jest fajnie, że zapewnione są sanitariaty na owym polu. Po dojeździe i przekoczowaniu wielkiego deszczu w namiocie, wypełzając spotkałem Bizona, z którym zamieniliśmy kilka słów. Dowiedziałem się, że support przed Plantem to jakiś norweski rock, dowiedziałem się też, że Bizon go nie zna. Tyle o supporcie, bo trafiłem na koncert już w momencie gdy ów norweski zespół kończył swój trud. Piękny pan zapowiedział Planta i czekaliśmy sobie z mą drugą połówką na niego. Miał wpaść o 22 a wpadł 21:45, dobrze żeśmy czekali te pół godziny niż byśmy się spóźnili.
O samym koncercie mogę wypowiedzieć się w samych superlatywach. Dobre nagłośnienie, Robert w świetnej formie, nie starał się wymyślać tylko walił pewną, swoją rurą. Zahaczył o nową płytę, trochę bluesowych zagrań i oczywicha o klasykę spod znaku Led Zeppelin. Magia jaka spotkała mnie spod pierwszych nut Rain Song to wielka sprawa, życzę każdemu takiej magii. Koncert znów piekielnie intensywny, trwający jakieś tam półtorej godziny z hakiem, ale jednak niesamowicie klimatyczny, a pan Murzyn grający na śmiesznym instrumencie dodał fajnego orientalnego smaczku we wszystkich aranżacjach.
Owszem większość Januszów psioczyła, że krótko, za mało Zeppelin, po co ten czarnuch - wszystko zjebał i oczywiście JAK MÓGŁ NIE ZAGRAĆ STAIRWAYS TO HEAVEN?! Zlejcie ich, nie znają się w ogóle, jeden z lepszych koncertów na jakim byłem. Cieszę się, że mogłem chociaż go zobaczyć z całych Zeppelinów.

Pozdro dla Bizona, mogliśmy wczoraj wypić piwo jakieś, ale ja już swoją dozę wypiłem (a na drugi dzień jechałem autem ), miło jednak było pogadać.