Ja właśnie przez różne opisy miejsc rzadko czytam. Po prostu w czasie czytania jednej historii mogę zobaczyć w tym czasie z dziesięć historii na ekranie. I jakoś jestem wtedy bardziej spełniony niż gdy wiem jaki to ładny pokój i obok jakiego pięknego drzewa przeszedł główny bohater

Wszystko z wyobrażaniem sobie to rzecz jasna prawda, ale cała strona opisu baobabu u sienkiewicza nie mówiąc już o kuriozum totalnym Nad Niemnem to przesada w drugą stronę jednak

Nie ogarniam pomysłu porównywania książek i filmów. ;p Dwie różne sprawy i chyba nie ma za bardzo sensu ich zestawiać. Inaczej angażują człowieka i oferują inne doznania. Też mam czasem, że film (nie ważne jakby był świetny) zaczyna mnie w połowie nudzić chociaż obejrzany innego dnia mógłby wciągnąć. Ale tak samo z książkami. Ile to razy zaczynałem jakąś lekturę by po pierwszych 100-150 stronach ją odłożyć na następne pół roku na półkę?

W kwestii czytanych, to ostatnio w ogóle mało beletrystyki biorę. Bardziej rzeczy związane z magisterką, czy ogólnie politologią - pisma Dmowskiego, Dzielskiego, Heywooda... </pretensjonalność> Co do normalnych powieści to niedawno przerobiłem Fatalne Jaja Bułhakowa, ale podobały mi się zdecydowanie mniej od Psiego Serca i Mistrza. U Babci na wsi leżą "Notatki na mankietach", jak we wrześniu będę jechał, to może sobie je przywłaszczę. (Btw, czytał ktoś Białą Gwardię?) A obecnie kończę "Według Łotra" Snerga-Wiśniewskiego, o którym chyba tutaj kiedyś pisałem.. - fantastyczną wyobraźnię miał ten facet.

A propos opisów, przypomniał mi się opis samego portalu w kościele w Imieniu Róży - bite 6 stron maczkiem . Oczywiście ze słownictwem takim, że można było dostać zawrotu głowy .

Pytałem na fejsie, spytam i tutaj.

Czytał ktoś Atlasa zbuntowanego Ayn Rand? Albo przynajmniej słyszał jak ktoś mówił że warto przeczytać?

Dzięki za odpowiedź. Chcę ją poznać, ponieważ ostatnio grałem w Bioshocki gdzie twórcy mocno wszczepili filozofię obiektywizmu pani Rand. I ponoć ta książka to frajda dla ludków co w te gry grali.
Ale nie będę się napalał, zamiast kupować poszukam w bibliotekach

Wczoraj skończyłam czytać ,,Złodziejkę książek"

Podobno jest też film na podstawie ksiażki, nie mam pojęcia nie oglądałam, pewnie wkrótce zobaczę z ciekawości ale w 99% nie będzie dorastał do pięt książce.

Opowieść o wojnie, miłości, przyjaźni napisana w przejmujący sposób,akcja toczy się w Niemczech.
Narracja mnie urzekła, jest niebanalna bo narratorem jest śmierć ale nie taka przerażająca kostucha, tylko śmierć naprawdę przyjazna.

Mam wrażenie , że tej książki nigdy nie zapomnę. Ma w sobie jakąś magię, pokazuje wartości jakimi każdy z nas powinien się kierować. Jest piękna.

Ok, skończyłem dzisiaj czytać tego Atlasa Zbuntowanego. I jak było? Interesująco. Wprawdzie cała ta filozofia obiektywizmu średnio mnie pociągała sama w sobie, ale że - znowu się muszę powtórzyć - grałem z wywieszonym językiem w Bioshocki, które się o ową filozofię opierają, książka dość nieźle mi wchodziła. Fabuła jest oryginalna nawet, chociaż trzeba przyznać, że rzeczywistość wykreowana przez Ayn Rand jest baaaaaardzo mocno naciągana, nie zarejestrowałem jakichś totalnych nonsensów. Chociaż raz czy dwa chciałem dać sobie spokój, bo niektóre elementy wyraźnie naginały moje umiejętności ogarniania. A najcięższe kilkadziesiąt stron, było wtedy, kiedy cały jeden rozdział to była filozoficzna tyrada głównego autora całego zamieszania. Mówiąc swojsko - bania wysiadała.
Niemniej przebrnąłem, książka rzeczywiście może zmienić postrzeganie niektórych spraw, nie mam uczucia, że straciłem przy niej czas. A jeden z bohaterów "Atlasa" bardzo mi się spodobał i dłużej pozostanie w mojej pamięci.
No i ej - duma jest, że ogarnąłem taką inteligencką cegłę

Teraz sobie odpuszczam takie cięższe tematy i wracam do końcówki porzuconego jakiś czas temu Władcy.

Jakiś czas temu pisałem wielgachny post na temat przeczytanych ostatnio przeze mnie książek, niestety w jakiś sposób go nie zapisałem, więc się potem też i wkurwiłem na siebie.

Teraz chciałem zacząć go pisać jeszcze raz, ale chyba nie mam weny. Tym samym, zapraszam na swoje konto na portalu Lubimy Czytać, tam macie pokrótce, jeśli was to interesi:

http://lubimyczytac.pl/profil/288312/mumin-king

Właśnie skończyłem głośne "Jakie piękne samobójstwo" Ziemkiewicza. Zaorał. Nie pamiętam kiedy ostatni raz tak szybko połknąłem lekturę. Polecam każdemu, bo analogie pomiędzy opisem rządów sanacji tuż przed tragedią 39, a dzisiejszą sytuacją walą po oczach. Ziemkiewicz nie szczędzi nikogo: Francuzi, Brytyjczycy, Bolszewicy, Amerykanie... no i Polacy - wszystkich orze od góry do dołu. Złośliwi powiedzą, że najmniej się dostało Niemcom. Dosadnie rozprawia się z mitami i różowymi wyobrażeniami o II wojnie, a przede wszystkim z wyobrażeniami o dumnej II RP, która nie zna pojęcia pokoju za wszelką cenę. Natomiast wie że bezcenną rzeczą w życiu narodów jest honor. Zwłaszcza, gdy się ucieka do Rumunii.
Naprawdę, doskonała pozycja.
Polecam. Froncz Piotrewski.

O, miałem to przeczytać. Co nie zmienia faktu że pisze tego posta żeby zobaczyć jaki mam fajny avatar. Co też nie zmienia faktu że czytanie książek jest spoko a teamwork is very important.

Przeczytałem sobie znane i lubiane Metro 2033. Jestem raczej usatysfakcjonowany, ale nie zatrzęsła mną jakoś ta lektura. Pomysł wyśmienity - że też nikt wcześniej na to nie wpadł? - potencjał mimo wszystko nie do końca wykorzystany. Szukałem cały czas fragmentów grozy, które pozwoliłyby bardziej namacalnie poczuć fakt że cywilizację zdmuchnęło. Wiadomo, sam fakt że ostatki ludzkości schroniły się przed wyparowaniem w metrze jest całkiem dołujący, szkoda tylko że właściwie tylko w jednym fragmencie ("opancerzony kiosk") gdzieś tam głębiej mnie ścisnęło. No i zakończenie w moim odczuciu takie se. Zaskakujące, ale nie powalające.

PS: dobrze wiedzieć, że w moskiewskim metrze jest/była stacja "warszawska".

Już kiedyś próbowałem czytać Masłowską, ale słynna Wojna polsko-ruska pod flagą biało czerwoną wydała mi się totalnym bełkotem. Dałem więc szanse jej kolejne powieści – Paw Królowej, wokół której tez było sporo zamieszania.

Z tym, że mam wrażenie, że całe to zamieszanie wynika z pewnego nowatorstwa tej książki, tyle że sam fakt, iż nikt wcześniej nie zrobił takiej powieści, nie oznacza, że jest ona dobra i na poziomie. Jestem przekonany, że część współczesnej krytyki piałaby z zachwytu nad książką, która została napisana przez szympansa, który naciskał przypadkowe klawisze komputera albo byłaby stylizowaniem na Wietnamczyka, który zna raptem sto słów i kaleczy naszą mowę ojczystą niemiłosiernie, więc taka powieść byłaby jakże eksperymentalna, achy i ochy, przecież nikt czegoś takiego wcześniej nie napisał.

Natomiast propozycja pani Masłowskiej to po prostu banalna rymowanka rodem z hiphopowych piosenek. Owszem, nikt do tej pory czegoś takiego nie napisał, ale nic z samego tego faktu nie wynika. No właśnie, wyobraźcie sobie jakby teksty przeciętnego rapera spisać na papier i się tym zachwycać jako wielką literaturą godną najwyższych laurów – to właśnie jest dokładnie ten przypadek. Najsmutniejsze jest to, że naprawdę inteligentni ludzie dają się nabrać na to coś. Przecież tyle osób nie może się mylić i musi w tym być geniusz, skoro nagradzają.

Tu dochodzimy do sedna czym jest ta pozycja. Jest taka bajka Andersena, w której nikt nie zwraca uwagi, że król jest nagi, otóż w tym szkopuł, że nasza królowa jest naga. Powieść ową można określić trzema słowami: dno, tandeta i bełkot. Robienie w polskiej literaturze prozy rymowanej ma długą tradycję, takie próby podejmowano już nieraz, na czele z trzynastozgłoskowym Panem Tadeuszem. Gdy się chce faktycznie coś takiego zrobić, należałoby wykazać się wielkim kunsztem, ciekawymi rymami itd. Oczywiście artyzm takiej książki powinien współgrać z innymi aspektami powieści.
Forma jest w literaturze równie ważna co treść, bo inaczej literatura piękna nie różniłaby się od zwykłego gadania. Zresztą samej treści też tutaj niewiele, gdyby powieść zapisać normalnie, to byłoby wielkie nic (to znaczy i tak przecież jest). Niestety, prawdziwi pisarze, umiejący tworzyć mięsiste fabuły i intrygi, wielkie narracje, świetnie operujący napięciem, tworzący wielopłaszczyznową psychologię postaci, błyszczący erudycją, nie będą tak docenieni jak pseudoawangardowy bełkot. Takie czasy.

Uff ja po paru stronach rzucilam czytanie Wojny ... czyli jestem normalna.

napisane leniwie w tapatalk

Coraz więcej książek, coraz mniej czytelników - co sądzicie o takim zjawisku, jakie obecnie istnieje na rynku. Mamy od dekad spadek czytelnictwa (i to jest gorzej niż podawany fakt, że 60% Polaków nie przeczytało nic w mijającym roku, bo do badań liczą też poradniki, przewodniki, magazyny, książki do nauki na studiach itp, prawdopodobnie te 10%, które czyta więcej niż 6 książek rocznie, to jest ta grupa faktycznie czytająca). Z drugiej strony mamy coraz więcej książek na rynku, coraz więcej się wydaje polskich rzeczy, jak i coraz więcej zagranicznego chłamu na szybko się przekłada, choć rynek przez dziesięciolecia się kurczył. Dla porównania w zeszłym roku wydano około 150 kryminałów/sensacji polskich autorów, jeszcze dwie dekady temu raptem kilka pozycji rocznie. O fantastyce nawet nie wspominam, bo tu przebicie to są tysiące procentów.
Książka stała się towarem, tytuł żyje kilka tygodni/miesięcy, ze wszystkich stron jesteśmy bombardowani nowościami, tego jest strasznie dużo. Natłok pozycji jest przerażający. Kto to wszystko kupi i przeczyta.

Jak myślicie z czego to wynika, że choć coraz mniej osób czyta, to coraz więcej pisze/wydaje?? I dokąd to nas zaprowadzi?

Sam się nad tym zastanawiam. Na pewno popularyzacja komputera i wygoda pisania, paradoksalnie internet, sukcesy polskich autorów na rynku, może brak większego sita i przesiewu w wydawnictwach i redakcjach, które myślą tylko o zyskach, przy braku samokrytycyzmu wśród autorów.

Mnie raczej niepokoi wzrost liczby tych, którzy wprawdzie czytają -- nierzadko bardzo dużo -- ale kompletnie swoich lektur nie rozumieją. To, że motłoch woli czytać SuperExpress niż Dostojewskiego to akurat rzecz oczywista, natomiast kiedy ludzie zdawałoby się wykształceni, z tytułami naukowymi lub do tych tytułów aspirujący dają się nabrać intelektualnym szarlatanom, sytuacja robi się nieciekawa.

Odniosę się do ilości wydawanej - często są marnej jakości to pozycje pod względem pisarskim, ale co gorsza edytorskim i korekty. Nawet uznanych autorów trafiają mi się książki z literówkami i innymi błędami. I ciągnie się taki brak korekty, redaktorów bez wykształcenia kierunkowego po internetach gdzie człowiek nie wie co czyta... ale skoro lektura ludzi jest fakt itp. to czego oczekujemy.

Koszty druku poszly w dol, to i kazdy moze teraz ksiazke wydac. Poza tym ciezko mi uwierzyc w te statystyki, bo prawie wszyscy moi znajomi i czlonkowie rodziny cos czytaja, niekoniecznie w wersji papierowej. Mysle, ze wolny rynek i gospodarka kapitalistyczna zmusza ludzi do ciaglego biegu, kazdy mysli tylko o zarobieniu na chleb i nie ma czasu na rozrywki, a jak masz czas wolny to chce sie rozluznic po ciezkim tygodniu i woli isc do baru niz czytac ksiazki. Zauwazcie jak popularne staly sie w Polsce w ostatnich latach amerykanskie seriale. Polskich seriali teraz mam wrazenie, ze kreci sie coraz wiecej.