Tracklista:

1. Party
2. Khashoggi's Ship
3. The Miracle
4. I Want It All
5. The Invisible Man
6. Breakthru
7. Rain Must Fall
8. Scandal
9. My Baby Does Me
10. Was It All Worth It
11. Hang On In There
12. Chinese Torture
13. The Invisible Man (extended version)

Bonus EP - 2011:

1. I Want It All (single version)
2. The Invisible Man (early version with guide vocal, August 1988)
3. Hang On In There*
4. Hijack My Heart
5. Stealin'
6. Chinese Torture*
7. The Invisible Man (extended version)*

*utwory nie są zawarte na wersji podstawowej The Miracle z 2011 r.

Podczas sesji The Miracle powstała cała masa utworów. Czy wybrano właściwe?

Najbardziej rockowy album grupy lat '80 przez to "defendersom" dokonań Queen z lat '70 może nie podobać się taka stylistyka, gdyż ów album naładowany jest brzmieniem klasycznego rocka lat '80 - czyli melodyjne, łatwo wpadające w ucho utwory. Wielka "trójca" z tego albumu to I Want It All - z genialnym wstępem gitarowym, Scandal - z przestrzennym brzmieniem, oraz niedocenione Was It All Worth It - to prawdziwy klejnot na tym albumie: jest delikatny wstęp, po czym wchodzi TEN riff i jazda prawdziwe brzmienie rockowej klasyki - miodzio

nic dodać nic ująć - są nietypowe zapychacze (czyli całkiem okej) jak Rain Must Fall i My Baby Does Me.. - są też typowe zapychacze czyli Party i Statek Khashogiego, ale album nie traci na tym ani trochę! Scandal, Breakthru, I Want It All to naprawdę ogromna różnica między Queen z poprzednich 3 płyt, a tym co zaserwowali na "The Miracle". płyta jest w moim top 5 Queen bo to to całkiem dobry longplay jest.

A ta płyta jest strasznie podzielona. Jak dla mnie są tu utwory albo świetne, albo beznadziejne.
Top 3:
1. Was It All Worth It
2. I Want It All
3. Scandal
Tak !! Scandal na miejscu dopiero 3

Oh tak! Mój numer 3 na liście najjj moich albumów Queen
Ale nie zasługuje niestety na 6, troszkę brakuje (trzeba było wycinać Elvisowskie śpiewanko w The Invisible Man?! xd)
Każdą piosenkę lubię posłuchać, początek jest dość trafny, ładnie się składa wszystko, może dwa pierwsze utwory nie są jakieś genialne, ale w końcu to jest powrót do studia po 3 latach! I jest impreza . Dalej robi się genialnie, podrząd 4 świetne piosenki, potem troszkę zwalniamy, spokojniej jest, ale i tak przyjemnie, no i Scandal
Uwielbiam tą piosenkę, nic dodać nic ująć. Potem zwalniany i to najbardziej na tym albumie, My Baby Does Me. Niektórzy nie lubią, ale ja tam lubię , ok nie ważne
Na końcu mamy coś co jest jedną z najlepszych rzeczy Queen w latach 80-tych. Was It All Worth It, które powinno być jako singiel, oczywiście bez tego instrumentala nam znanego
Płyta naprawdę świetna, no niestety, troszkę brakuje do 6, ale jest mocna 5. Świetna robota!

Zgadzam się co do joty:)
ta płyta to jedna wielka sinusoida albo szczyt albo dno

scandal=breakthru>wiawi>i want it all>invisible man>my baby does me>miracle>rain must fall>statek khashoggiego>party

Widzę, że moje postrzeganie tego albumu znacząco różni się od pozostałych forumowiczów. Właściwie to nie licząc trzech piosenek, praktycznie w ogóle nie wracam do tego albumu. Jako całości wręcz go nie lubię i uważam za najsłabszy album Queen. Owszem ma parę świetnych momentów, ale kilka jest tak beznadziejnych jak Coming Soon w The Game.

1. Party - za taką imprezę to dziękuję, gdyby mi ktoś na otwarcie 'party' taką piosenkę wrzucił to bym wyszedł na samym początku.
2. Khashoggi's Ship - przyjemne do pobujania się, ale jednocześnie tak banalne i podobne do stu innych piosenek mniej znaczących wykonawców.
3. The Miracle - przyjemnie się słucha, ale osobiście nie przepadam - zbyt słodki i cukierkowaty jest dla mnie ten utwór. A Brian twierdzi, że to jedna z najpiękniejszych piosenek Mercury'ego... Widocznie się nie znam .
4. I Want It All - pierwsza z trzech piosenek albumu do której chętnie wracam - zdecydowanie wolę wersję singlową od albumowej, ale w każdym razie to świetny kawałek.
5. The Invisible Man - nie lubię tego typu disco, nic na to nie poradzę...chociaż basik w sumie przyjemny.
6. Breakthru - drugi moment albumu, który szczególnie cenię - najpierw cudne intro z A new life is born, potem próba stereo sprzętu grającego i ten napędzający się rytm - bardzo przebojowy, radosny utwór.
7. Rain Must Fall - nijakie, mogłoby w ogóle go nie być - nie byłaby to żadna strata dla albumu.
8. Scandal - trzecia piosenka z Miracle do której chętnie wracam - dobry tekst, doskonale zaśpiewany, uwielbiam solówkę Maya.
9. My Baby Does Me - słabe, naprawdę nie wiem jak mogli nagrać coś tak nijakiego.
10. Was It All Worth It - niezły rocker, ale czegoś w nim brakuje, zbyt często do niego nie wracam.
11. Hang On In There - znowu słabo, słabo
12. Chinese Torture - trudno w ogóle coś napisać.

Ogółem: 3.

Zdecydowanie jest to ich najgorszy album, więc dałem tylko 4 i to właściwa ocena.

Materiał na tej płycie jest już troszkę zrobiony na siłę i mało w nim wyrafinowanej oraz dobrej jak kiedyś muzyki. Wiele niepotrzebnych eksperymentów, niezrozumiałego hałasu oraz niespójnego bałaganu powoduje, ze płyta przypomina bardziej składankę mało udanych utworów przeciętnego zespołu, który jakoś nie potrafi znaleźć swojego miejsca w świecie muzyki, niż płytę którą można było by zapamiętać tak samo dobrze jak ANATO, czy AKOM. Większość znajdujących się tam piosenek jest poprostu mocno przesłodzone, kiepskie i szalenie durne, więc wymienię tylko te, które nadają się do słuchania: Breakthru, Scandal oraz My Baby Does Me.

Miracle (całościowo) uwielbiam, myślę, że to bardzo dobre dzieło, szczególnie na tle nie do końca udanego (delikatnie mówiąc) poprzednika. Oto Królowa, które po serii upadków powstaje z kolan. Jeszcze nie wstała, więc nie jest jeszcze wybitna, jeszcze jest momentami słaba, chwieje się, na chwilę upada - ale jednak gotowa powiedzieć "WRACAM DO GRY!".

Pierwsze dwa utwory żenujące, później jednak nadspodziewanie dobrze. Zespół nie gra tu może Wielkiego Rocka (dopiero na Innuendo/MiH postara się o ambitniejsze brzmienie), ale większość kawałków brzmi nadspodziewanie dobrze: Do utworu Miracle mam słabość od zawsze, jest świetne I want It All, pełne powera Breakthru no i chyba mój ulubiony Scandal. Invisible Man też trzyma poziom, ale z tej piątki jednak najsłabiej. Jeszcze słabiej wypada Was it all worth it, niedopracowany, brzmi raczej jak demo potężnego, monumentalnego utworu - ale pomysł ogólny dobry. No i dwa zapychacze - do "Rain Must Fall" osobiście nic nie mam, nawet lubię za tę deaconowsko-popierdółkową melodyjność i jak ktoś wąty do tej piosenki to zapraszam na solówę za remizą. "My baby does me" z kolei jest dość irytujące i raczej tego nie lubię.

Całościowo - kusi mnie, aby wystawić 5, bo album na mnie bardzo dobrze działa, a utwory dobre z nawiązką równoważą te słabsze. Jednak patrząc obiektywnie na playlistę i moje oceny poszczególnych utworów - tylko 4. Co prawda mocne 4, ale jednak.

Czwórkę dałem. Obok HS jedyna płyta ejtisowa, którą naprawdę lubię. Mimo, że produkcyjnie kuleje momentami to dobra płyta jest. Wybitnie nie lubię z niej The Invisible Man i uważam, że zamiast tego na singlu powinno pójść Was It All Worth It, które mimo wtopy z syntezatorowymi dęciakami ma genialne riff, jeden z lepszych jakie May był popełnił w życiu. Scandal i Breaktru to kocham od pierwszego usłyszenia, plus tytułowy z fajnym tekstem, zadziorne I Want It All no i jakaś niewytłumaczalna słabość do My Baby Does Me i mam naprawdę fajną płytę

Prawie cała płyta (podstawka) jest dobra. Wyjątki stanowią:
Party - które jednak traktowac należy jako intro a nie pełny utwór
Khashoggi's Ship - które jest najgorsze na płycie. Nie wiem jak tam się znalazło i... zawsze je przewijam.

reszta na 5+

Jestem chyba jednym z niewielu ludzi, którego "Breakthru" jednak drażni. Jakoś ten kawałek ma w sobie coś takiego, co mnie odrzuca. Taki rodzaj powera, za słodki jak dla mnie, chociaż teledysk się miło ogląda.

Ogólnie album "The Miracle" jest strasznie nierówny w moim mniemaniu, przez co kiepsko mi się go słucha, jako całości. Zdecydowanie takich odrzuć nie mam w stosunku do "A Kind of Magic", które jako całość brzmi właśnie znakomicie. "Cud" to chyba jedyny album zespołu, może obok "A Day at the Races" czy "The Works", który wzbudza we mnie tak skrajne emocje.

piszesz o "nierównościach" i za "równości" stawiasz AKOM? Why? Why? tzn... Jak? Przecież taki 9 numerowy AKOM to zlepek średnich numerów a już "TM" to... album.

Nie no, gdyby AKOM był "zlepkiem średnich numerów", to by właśnie był równy. Moim zdaniem są tam utwory bardzo dobre (np. "Who Wants to Live Forever") i bardzo złe (np. "Don't Lose Your Head") i to decyduje o nierówności. Tak samo zresztą jak w przypadku "The Miracle". Wcale nie czuję, że jest to album. Pełen pasji rocker "Scandal" wepchnięty między paskudnie brzmiące chilloutowe "Rain Must Fall" i "My Baby Does Me" to chyba świadectwo układania kolejności utworów (i w ogóle wybierania utworów na album) przez rzucanie kostką. Jedynie "Was It All Worth It" jest na właściwym miejscu, choćby ze względu na przesłanie, ale też muzycznie pasuje na codę.

Dla mnie miracle szybciej ma konsystencje albumu niz magic ktory jest soundtrackiem z wypelniaczami. I nie wiem co ludzie maja do pierwszych utworu z miracle.widocznie mam bezguscie.

Pisze mobilnie z komory przez Tapatalk.

Przesada.skoro nie przrsluchales w calosci to jak mozna wyrazac opinie.

Pisze mobilnie z komory przez Tapatalk.

Hehe, pkt dla dagi ^^

Tak, znowu ten Tapatalk.

Pisałem już, ale dopiszę - uwielbiam mocne, wyraźne brzmienie tego albumu.

Poza tym... hmm... ciekaw jestem jak wyglądała reakcja osoby, która w 1989 usłyszała, że Queen wydaje nowy album, ponoć powrót do rockowych korzeni. Osobnik, zakochany w dawnym Queen, zawiedziony różnymi Flashami, Hotspejsami, Łorksami oraz wręcz zdruzgotany AKOMem wraca ze sklepu z piękną, lśniącą płytką, w domu od razu biegnie do odtwarzacza i wrzuca, a tam Party, potem Khagoshi... U mnie gdzieś w połowie tego drugiego płytka pewnie pobiłaby rekord świata w długości rzutu płytą przez okno.

Co nie zmienia faktu, że prawie cała reszta to cud, miód i malina. Z dawnym Queen niewiele to ogólnie ma wspólnego, to kontynuacja mainstreamowego kursu obranego na Works i AKOM, ale już bardziej z rozmysłem i z jajem, z rockowym spłyń z lodami i (w większości przypadków) ze zdrową dawką samokrytycyzmu, czego zabrakło na poprzedniej płycie.

6 utworów dałoby płycie ocenę 5,5 / 6
niestety, pozostałe cztery zniżają do 4/6 - nawet nie będę pisał, które bo to zbieżne z gustem większości z was.

Na tej płycie słychać, że dobrze im zrobiło odstawienie ostatecznie Macka od produkcji. Pomijam kwestie utworów, kwestia gustu, ale płyta nie śmierdzi popeliną az tak tak jak Magic czy Works. Jakby ponownie obrali swój kurs, a nie gonili innych po wybojach.

Przecież to daga przytknęła lulz

Ale dobra, właściwie to coś o tym albumie napiszę bo czemu nie.

Party wybitnie nie lubię. Takie najgorsze momenty Queen w pigułce. Niby fun i banan na twarzy, ale niestety - rytm oparty na automacie wybitnie mnie irytuje. Kshashshshahagi Ship lubię nawet, przynajmniej jakiś taki rocker. Chociaż bez jaj, ale za to przejście z Party bardzo sympatyczne.
Tytułowego bardzo nie lubię, bo zbyt zajeżdża słodyczą (zwłaszcza outro). Pamiętam, że w survivorach zawsze próbowałem to szybko wywalić. Następna singlowa trójka bardzo dobra, zwłaszcza Breakthru. Do zapychaczy też nie mam jakiegoś negatywnego odczucia. Mogą być, chociaż większość b-sidów z singli lepsza. Scandal lubię mniej niż większość, a WIAWI to klasa sama w sobie i świeczki w oczach. Oczywiście nie na singlu - Queen w latach 80. widać dbał o reputację nadal.

Ocena między 4 a 5.

The Miracle to dla mnie top 2 płyt Queen z lat '80. Regularnie bije się o pierwsze miejsce z The Gej, na trzecim - z braku laku - musi wylądować... Jezu... AKoM xD. Znakomita, do dziś świeżo brzmiąca produkcja, cztery świetne utwory, dwa bardzo dobre, dwa zapychacze i dwie totalne porażki. W związku z tym rzeczywiście spójności nie ma i już nie pamiętam, kiedy przesłuchałem "Cud" od deski do deski... ale przynajmniej raz na jakiś czas wracam do tych sześciu utworów. W przeciwieństwie do albumów z '82, '84 i '86, gdzie sięgam po pojedyncze piosenki.

Tak w ogóle, to nie rozumiem fenomenu Macka. Już abstrahując od Queen, Sabbathom też trochę spieprzył brzmienie na Dehumanizer.