Ranking Najlepszych Filmów - edycja 2 - KONIEC ZABAWY!!! [*]

[Kriejtiw]

Wyszło małe pomieszanie z poplątaniem, próżno szukać tu jakiegokolwiek klucza. Raz komedia, raz dramat. Raz ZSRR, raz Japonia, raz Polska. Jest fajnie.

1. Zezowate szczęście (1960)
Gnietek taki fan Munka i nie wspomina nawet o tym filmie? Dziwne. Cóż, chyba lubię filmy o oportunizmie, a o tym to też traktuje ten film, lecz bardziej w komediowej formie. No i ma też iście hitchockowską scenę z samolotem, ale wiadomo - nie o to tu chodzi. Chodzi raczej o człowieczka, który przytłoczony jest przez Historię.

2. Nóż w wodzie (1961)
Debiut i Roman od razu wali z grubej rury. Legendarne są już te opowieści o ciskającym kapciem w telewizor Wiesławie, oj tak. Historia na wskroś uniwersalna, mogąca się zdarzyć pod każdą szerokością geograficzną - miła odmiana po tych wszystkich wcześniejszych polskich filmach, które traktowały o wojnie i jej następstwach. Jasne, były one potrzebne, ale nowofalowcy Skolimowski i Polański utartym schematom się nie kłaniali. Sam film ma świetny klimat, no i ten dominujący samiec wcale nie okazuje się takim dominatorem, bo ten mały, niepozorny chłopaczek też w ciemię bity nie jest - lubię takie motywy.

3. Psychoza (1960)
Klasyk. Słoneczna Arizona i sceny pod prysznicem. Chociaż teraz tłumaczenie całej intrygi (jak to ma miejsce w finale filmu) wydaje się lekko archaiczne, to wciąż ten film to wzór budowania napięcia w kinie.

4. Słodkie życie (1960)
I to chyba mój punkt graniczny z Fellinim. Amarcord wyłączyłem po pół godzinie - nie dałem rady. Tu nie ma jeszcze tyle wrzasków i krzyków. Jest to za to bardzo stylowy i poruszający film o arystokracji i celebrytach. No i stąd pochodzi słowo paparazzi. I też znany motyw ryby, obecny m.in. w Blaszanym bębenku. Ten film jest jak zjedzenie całej czekolady naraz - niby fajnie, ale to strasznie męczy. I nie jest to wada, uczucie zmęczenia było imo zamierzone.

5. Włóczykij (1961)
Debiut Pasoliniego. To kolejny Włoch, który debiutował jako neorealista, ale później jego styl wyewoluował w coś kompletnie innego. Obraz podobny do Wałkoni FF, ale u niego przynajmniej są jakieś szanse i perspektywy. Pasolini przedstawił włoską biedotę, ale tak, że wydaje się, iż oni całą wieczność spędzą na marginesie społeczeństwa. Nie moralizuje, nie lituje się - mówi, jak jest.

6. Czyste niebo (1961)
Lubię estetykę Czuchraja - jest tam sporo naiwnego romantyzmu, a taki jest bardzo spoko. No i dość odważny to film - rzecz o błędach systemu na początku lat sześćdziesiątych? Nieźle. A i scena z topnieniem lodów jest bardzo wymowna.

7. Garsoniera (1960)
To znowu zmieniamy gatunek i kraj. Tym razem komedia Wildera o uczciwym gościu w szponach korporacji. Cóż, fajny i ciepły film. Nie jakieś arcydzieło, ale ogląda się tip-top.

8. Mały marzyciel (1960)
Tarkowski jak nie on. Kolejny (który to już?) reżyser, którego debiut nijak ma się do późniejszych jego dzieł. Solidna i prosta historia, bez typowych dla niego długaśnych zdjęć. Wielką sympatię wzbudził we mnie Siergiej, zdecydowanie. Ale cóż, to średni metraż, więc siłą rzeczy trochę zaniżam.

9. Niewinni czarodzieje (1960)
Film Wajdy, którego sam Wajda nie lubi. Czemu? Ano bo ten film nie wygląda jak film Wajdy, więcej tu Nowej Fali. Nie dziwi to jednak, bo palce maczał w tym Skolimowski. Uroczy polscy nihiliści (zwłaszcza pseudo-amant Łomnicki z blond fryzurką), jazzik, quasi-inteligentne dialogi, zbyt teatralna forma, za mało treści... Wszystko prawda, ale jednak trochę chwyta. Dobrze pokazuje ulotność chwili, no.

10. Straż przyboczna (1961)
Z tego filmu zrzynał Leone. Poważnie, niektóre sceny z Za garść dolarów są jak przez kalkę.

I nie weszło słynne Śniadanie i parę filmów w klimacie Nouvelle Vague. Nie martw się, Jean-Luc, za tydzień zmieścisz się na pewno.

[MCwalter01]

Z pierwszym miejscem miałem spory dylemat. Czy bardziej na nie zasługuje najważniejszy i jeden z najwspanialszych thrillerów w historii kina? Czy może przenikliwy i poruszający obraz Felliniego o facecie, który nie może znaleźć szczęścia, chociaż wydaje się, że ma wszystko?

1. Słodkie życie (1960) - jednak Fellini. Może dlatego, że "Psychoza" jest jednak bardziej popularna. Głęboka, fascynujaca opowieść. Jakże różni się obraz Rzymu z tego filmu od tego ukazanego w "Rzymskich wakacjach".
2. Psychoza (1960) - mistrzowskie ujęcia i muzyka budują i potęgują nastrój grozy. Arcydzieło gatunku. Norman Bates to jeden z moich ulubionych filmowych psycholi.
3. Do utraty tchu (1960) - imponujący debiut Godarda. Duża dawka humoru w połaczeniu z kryminalną intrygą. Na uwagę zasługuje rola Belmonda.
4. Nóż w wodzie (1961) - znakomicie napisany, zagrany i z wyczuciem wyreżyserowany. Rewelacyjnie budowany nastrój.
5. Garsoniera (1960) - precyzyjny, świetnie skonstruowany scenariusz. Komedia miesza się z dramatem. Znowu mamy udany występ Lemmona u Wildera.
6. Jak w zwierciadle (1961) - Bergman zastanawia się, czy to nie miłość jest najważniejszym dowodem na istnienie Boga? Poruszający, intensywny obraz Mistrza. Wgniata w fotel.
7. Zezowate szczęście (1960) - historia widziana oczami pojedynczego człowieka. Pomimo elementów komediowych, jest to film gorzki w wymowie.
8. Śniadanie u Tiffany'ego (1961) - "Moon river wider than a mile"...
9. Do widzenia, do jutra... (1960) - rewelacyjny Cybulski jako lekko nadpobudliwy romantyk. Bardzo udany debiut Morgensterna.
10. Skłóceni z życiem (1961) - to ostatni film dla dwóch wielkich gwiazd Fabryki Snów. Marilyn Monroe i Clark Gable w dobrym stylu pożegnali się z kinem.

[Atrus]

1. Nóż w wodzie (1961)
Taką nową falę to ja rozumiem, a nie jakieś Godardy. Niebywałe napięcie, znakomite zdjęcia i Komeda. Jedna z największych ról Niemczyka i jeden z najlepszych polskich filmów.

2. Straż przyboczna (用心棒, 1961)
NARESZCIE film Kurosawy, który mi się podoba od początku do końca. Czysta rozrywka, znakomity Mifune w zupełnie odmiennej roli niż w Rashomonie chociażby, zamiast niepoczytalnego, nadekspresyjnego maniaka gra on tutaj postać badassowstwem dorównującą Eastwoodowi, Clintowi w Trylogii Leone. Plus - kiedy w filmie o samurajach pojawia się pistolet, wiedz, że coś się dzieje.

3. Psychoza (Psycho, 1960)
Jeden z niedościgłych wzorów kina sensacyjnego. Jedynym mankamentem jest sama końcówka, w której psycholog cierpliwie wyjaśnia to, co przed chwilą widzieliśmy - chyba niepotrzebnie.

4. Matka Joanna od aniołów (1961)
Kawalerowicz był jednak mistrzem nastroju - czy akcję filmu umieścił w pędzącym pociągu, czy w surowym klasztorze, czy w pogranicznej gospodzie, zawsze potrafił uchwycić atmosferę danego miejsca w sposób esencjonalny. Genialna Winnicka, ciekawe ujęcie problemu zła i odkupienia w kategoriach metafizycznych.

5. Zezowate szczęście (1960)
Munk chyba musiał mieć spory sentyment do niemych komedii, co zwłaszcza wychodzi na jaw w scenach z młodości Piszczyka, ponadto Kobiela ekspresją nawiązuje chyba do Keatona, ale to być może tylko moja nadinterpretacja.

6. Włóczykij (Accattone, 1961)
Pasolini jak nie Pasolini, ale cóż, takie są prawa debiutu. Ponury, realistyczny film o łajdackim życiu na przedmieściach Rzymu.

7. Jak w zwierciadle (Såsom i en spegel,1961)
Kameralny Bergman, scena rzekomej teofanii i sceny bezpośrednio ją poprzedzające to jedne z najbardziej udanych w karierze Szweda, a to już coś znaczy.

8. Garsoniera (The Apartment, 1960)
Zabawne, że ten film jest w zasadzie w całości o seksie, chociaż to słowo nie pada ani razu - ba, nawet eufemizmów próżno szukać. Ciekawe, na ile to świadomy zabieg Wildera, a na ile wpływ Kodeksu Haysa.

9. Niewinni czarodzieje (1960)
Jaki tytuł, taki film - czarujący, naiwny, niepoważny. Wpływy Francuzów na szczęście nie dominują.

10. Źródło (Jungfrukällan, 1960)
Znowu Bergman. Mocno osadzony w skandynawskiej tradycji, również filmowej (te ujęcia krajobrazu!). Ciekawe zestawienie ohydy zbrodni ze spokojem i obojętnością przyrody, ale mimo wszystko nie dosięga do poziomu jego największych dzieł.

[Xavi]

1. Dziura - żeby wyróżnić i inni żeby się zapoznali. Francuskie Skazane na Shawshank z tym, że to film wyłącznie o uciekaniu i jest to główna oś filmu. Emocjonujące strasznie.
2. Słodkie życie - niewiele gorzej od Ośmiu i Pół, które jak wiadomo jest arcydziełem totalnym. Uwielbiam styl Felliniego. Stylowy dzieło o zepsuciu, sztuczności i tym co na początku wydaje się wspaniałe.
3. Garsoniera - ulubiony Wilder i jeden z romansów wszech czasów. Może nawet ulubiony.
4. Psychoza - thriller wszech czasów z kolei. Końcówka się wryła w pamięć do końca życia. No i Norman Bates.
5. Śniadanie u Tiffany'ego - Audrey najlepsza jest w Rzymskich Wakacjach, ale tu jest najładniejsza. A film w sumie niezły, choć wiadomo dlaczego tak wysoko. Za Moon River.
6. Matka Joanna od Aniołów - aż podskoczyłem kiedyś z wrażenia, że Polacy kręcili takie odważne filmy kiedyś. Wolę chyba bardziej od Pociągu jeśli chodzi o Kawalerowicza.
7. Wyrok w Norymberdze - Kapitalnie o jednym z najcięższych procesów sądowych w historii ludzkości.
8. Zezowate szczęście - muszę powtórzyć bo dawno nie widziane.
9. Nóż w wodzie - walka o dominację.
10. 101 Dalmatyńczyków - sentyment straszny.

[Faraday]

1. Dziura
2. Psychoza
3. Słodkie życie
4. Wyrok w Norymberdze
5. Nóż w wodzie
6. Matka Joanna od Aniołów
7. Śniadanie u Tiffany'ego

[NAR]

1 Psychoza
2 Spartacus
3 Nóż w wodzie
4 Garsoniera
5 Wehikuł Czasu
6 Krzyżacy
7 101 dalmatyńczyków

[Mefju]

1. Psychoza (1960) - Jezu, to dopiero jest napięcie! I o dziwo nawet łatwo jest to wszystko przyswajalne, bo wszystko na końcu jest ładnie wyjaśnione i widz nie musi się jeszcze długo po zakończeniu filmu zastanawiać co się wydarzyło naprawdę i dlaczego tak jak było w przypadku "Okna na Podwórze". Choć z drugiej strony brakowało mi trochę tego, bo już się nastawiałem, że znów będę miał okazję pobawić się w detektywa.
No i w ogóle to mamy tu chyba wzorcowy i archetypowy - jeśli można takiego słowa w tym kontekście w ogóle użyć - przykład na przypadek rozdwojenia jaźni. A cała akcja która wydarzyła się w piwnicy będzie mi się śnić do końca życia, a tym bardziej, że oglądałem ją w środku nocy i bałem się czy w ogóle po tym filmie zasnę.
W ogóle zauważyłem, że to chyba najczęściej parodiowany film w różnych serialach i kreskówkach. Ileż to ja nawiązań widziałem w Simpsonach(gdzie Hitchcock jest chyba najczęściej parodiowanym reżyserem) czy nawet w jakichś bajkach z Cartoon Network. To musi świadczyć o niezwykłej klasie i ponadczasowości tego filmu! Widzę, że na stałe wrył się w kanony popkultury. O i jeszcze bo byłbym zapomniał - MUZYKA! Jedna z najmroczniejszych i najbardziej psychopatycznych jakie w życiu słyszałem!
2. Błękitne Hawaje (1961) - No bo Elvis i moja ulubiona piosenka z jego repertuaru, czyli "Can't Help Falling In Love With You". I jeszcze te przepiękne zdjęcia Hawajów! Jak dla mnie to jeden z tych filmów ever, które mają najładniejsze zdjęcia! Poza tym przyjemny klimat, przyjemna niezobowiązująca rozrywka no i spodobała mi się jedna z tych babek co to Elvis je oprowadzał jako przewodnik po wyspie.
3. Ostrożnie, Yeti! (1960) - Taka tam zabawna polska komedyjka... przychodzi na pocztę źle zaadresowana lub źle podpisana pusta paczka z Indii i wszyscy wpadają w panikę że po mieście(to chyba była Warszawa) grasuje yeti! I wszyscy w popłochu organizują poszukiwania, każdy każdego podejrzewa i prześladuje, nawet godzinę milicyjną trza było wprowadzić... No i jeszcze były genialne pościgi samochodowe jak w amerykańskich filmach.
4. Nóż w Wodzie (1961) - Szczerze mówiąc strasznie wkurzał mnie ten dzieciak co go to małżeństwo zaprosiło na łódź, ale z drugiej strony oglądało się film w zaciekawieniu i napięciu. Choć tak naprawdę to bardziej podobała mi się ta mało znana amatorska aktorka(której nazwiska zdążyłem już oczywiście zapomnieć, jak to ja...) oraz po prostu klimat Mazur i samo pływanie łodzią... aż mi się wzięło na wspomnienia, bo sam kiedyś uwielbiałem pływać żaglówkami, nawet patent miałem robić, tylko kursu oczywiście nie ukończyłem, bo speniałem... no ale dosyć już tych moich osobistych dygresji! Film podobał mi się bardziej ze względu na klimat niż na jego treść. A no i jeszcze za Niemczyka w sumie, bo mam duży szacun dla tego pana. A i nie do końca jest tu dla mnie jasne dlaczego towarzysz Wiesław tak się wkurwił na Polańskiego za ten film... spodziewałem się, że będzie tu jakaś antypropaganda, czy plucie na komuchów lub po prostu stawianie ich w złym świetle, a tymczasem niczego takiego nie zauważyłem, albo po prostu mam za małą wiedzę na temat tych spraw i mogłem zwyczajnie czegoś nie wyłapać. EDIT: No i oczywiście zapomniałem o tym, a to przecież główny atut tego filmu! MUZYKA farfoclu!!!
5. Siedmiu Wspaniałych (1960) - No wreszcie jakaś odmiana dla mnie w westernach, bo idziemy na wycieczkę do Meksyku i nie ma tu monotonii kulturowej. Chociaż ja dalej czekam na western gdzie będę miał dużo scen dla tle typowego pustkowia, typowej pustyni z tymi gigantycznymi ostańcami erozyjnymi w tle, no i z kaktusami i może jakimiś czaszkami bawołów... albo w jakichś kopalniach. No ale dobra, bo znowu dygresja mi się robi. Nie mniej jednak jakaś odmiana tutaj była. A i jeszcze mogę powiedzieć o filmie tyle, że to imo chyba typowy obraz o lojalności i zdradzie, albo chociaż jeden z typowych, przynajmniej spośród tych które znam, chociaż wciąż znam ich za mało.
6. 101 Dalmatyńczyków (1961) - Jeśli pojawia się na mojej liście Disney to znaczy, że kończą się znakomitości, a zaczynają gofry. Znaczy się same Disney'e goframi jeszcze nie są, ale wyznaczają pewną granicę poniżej których dla mnie wybitnych filmów za bardzo już nie ma. Enyłej - no jeden z tych Disney'ów, których naoglądałem się najwięcej razy w dzieciństwie. Więcej chyba nie trzeba pisać.
7. Śniadanie u Tiffany'ego (1961) - Może nie jakoś specjalnie porywające, no ale jest Hepburn no i "Moon River", które docenić trzeba.
8. Z Pamiętnika Naturysty (1961) - No ten tego... można sobie było bezkarnie popatrzeć na golasów bez cienia żenującej pornografii! xD A tak serio to to był po prostu film reporterski o obozach naturystów w USA, gdzie jakaś dziennikarka dostała zlecenie by wejść pomiędzy tych wszystkich golasów, pożyć trochę razem z nimi, zobaczyć co to jest i po prostu napisać o tym reportaż jak to wygląda od środka, a tymczasem szefunio tej dziennikarki bezczelnie jej artykułem manipulował.
9. Krzyżacy (1960) - A to to tak po prostu na dopchanie listy. Plusy za Danusię i Jagienkę, ale resztę to już musiałbym se na nowo przypominać, a teraz mi się nie chce.

I to tyle. Zabrakło mi jednej pozycji do dziesiątki. Wprawdzie miałem jeszcze obejrzeć "Skłóceni z Życiem"(1961), bo to ostatni film z Marilyn Monroe, ale tak mnie rybo dwudyszna nudził, że przerwałem oglądanie w trakcie. Chociaż Marilyn wyglądała tu bardzo ładnie, no ale jak wiemy jedna jaskółka wiosny nie czyni.
Poza tym jestem zaskoczony, że jak na tak krótki okres czasu udało mi się aż tyle pozycji uzbierać, a i większości nawet nie musiałem sobie specjalnie przypominać. Chociaż wybitne filmy jak dla mnie stanowią tylko połowę tej listy. Enyłej dobrze, że poszliśmy podwójnymi rocznikami w tej dekadzie bo idąc połówkami to chyba miałbym poważną zagwozdkę.

[Michalzbiku95]

1.Zezowate szczęście
2.101 Dalmatyńczyków
3.Działa Navarony
4.Koziołek Matołek
5.Krzyżacy

[Mefju]

LATA 1960-1961 - PODSUMOWANIE!





4. Zezowate Szczęście (1960) - 28
5. Garsoniera (1960) - 25
6. Matka Joanna od Aniołów (1961) - 21
7. Dziura (1960) - 17
8. 101 Dalmatyńczyków (1961) - 15
9. Śniadanie u Tiffany'ego (1961) - 13
10. Krzyżacy (1960) - 11
-. Włóczykij (1961) - 11

12. Straż Przyboczna (1961) - 10
-. Ludzie z Pociągu (1961) - 10
14. Jak w Zwierciadle (1961) - 9
15. Błękitne Hawaje (1961) - 8
-. Wyrok w Norymberdze (1961) - 8
-. Do Utraty Tchu (1960) - 8
-. Zaduszki (1961) - 8
19. Ostrożnie, Yeti! (1960) - 7
20. Spartacus (1960) - 6
-. Niewinni Czarodzieje (1960) - 6
-. Najwyższy Czas (1960) - 6
23. Siedmiu Wspaniałych (1960) - 5
-. Czyste Niebo (1961) - 5
25. Działa Navarony (1961) - 3
-. Wehikuł Czasu (1960) - 3
-. Do Widzenia, Do Jutra... (1960) - 3
-. Mały Marzyciel (1960) - 3
-. Nikt Nie Woła (1960) - 3
30. Koziołek Matołek (1960) - 2
-. Z Pamiętnika Naturysty (1961) - 2
32. Źródło (1960) - 1
-. Skłóceni z Życiem (1961) - 1


Głosowało 10 osób, które wymieniły łącznie 33 filmy. Po raz pierwszy w tej edycji zabawy zwycięski film nie był najczęściej wymienianym na listach. Na Waszych listach najczęściej pojawiał się "Nóż w Wodzie" (1961) - 8 razy.
7 różnych filmów na pierwszych miejscach list.

[Mefju]

LATA 1962-1963

[mumin_king]

1. Długie Łodzie Wikingów
2. O dwóch takich, co ukradli Księżyc

[Gnietek]

1. Szczęściarze (1963)
Komedia o tym, że ci, co wygrali w jakichś konkursach, wcale nie są tacy szczęśliwi, jak im się wydaje. Pięć przykładów, w jednym gra Louis de Funes, dlatego oglądałem cały ten film. Dobrze się stało, bo cały był warty zobaczenia. Humor sytuacyjny, burleskowy, słowny, naśmiewanie się ze stereotypów, wyraziste postacie - wszystko, co powinna zawierać porządna komedia.

2. Jutro premiera (1962)
Satyra na środowisko teatralne w filmie, w którym grają aktorzy znani głównie z teatru. Świetne!

3. Milczenie (1963) - uwaga, Muminie, chodzi o film Kutza, a nie Bergmana pod tym samym tytułem i z tego samego roku, na który będą głosować inni
Ponieważ scenariusz napisał Jerzy Szczygieł, wiadomo od razu, że bohaterem będzie chłopiec, który stracił wzrok w wypadku i musi teraz przystosować się na nowo do życia. Tym razem jednak jest ciekawiej niż mogłoby się wydawać, bo ten chłopiec jest ulicznym chuliganem i wszyscy w miasteczku uważają, że został słusznie ukarany. Generalnie jest to więc film o odrzuceniu, postawach ludzi i o wyborach moralnych. Pojawia się tu Cybulski chyba w najbardziej nietypowej dla niego roli - surowego, nieczułego żołnierza, który wraca z wojny z Sowietami.

4. Doktor No (1962)
Nie pałam szczególną miłością do agenta 007 i jest to jedyny film o nim, który obejrzałem w całości (na jednym z ostatnich usnąłem). No ale ten najstarszy jest OK - nie przesadzono z efektami specjalnymi, jest za to klimat dawnych czasów, mnóstwo pięknych dziewcząt i w ogóle to wszystko jest takie słodkie i urocze.

5. Pasażerka (1963)
Reżyser, Andrzej Munk, zginął, zanim zdążył dokończyć ten film, ale postanowiono go wydać w takiej formie, do jakiej go doprowadzono. Dziwnie ogląda się film bez zakończenia, jeszcze w dodatku z komentarzem, że nie wiadomo, jakie zakończenie, jaki morał Munk planował. To obniża moją ocenę. Z drugiej strony pokazano wspaniale walkę psychiczną między strażniczką obozu koncentracyjnego (oczywiście, że akcja dzieje się podczas II wojny światowej, w końcu to polska szkoła filmowa ) a kobietą osadzoną w tym obozie, na którą strażniczka się uwzięła.

6. Koko (1963)
Jedna z pierwszych komedii, gdzie de Funes gra główną rolę... i jedna z gorszych. Mimo to Louis nie schodził nigdy poniżej całkiem wysokiego poziomu. Jest zabawnie.

7. Kleopatra (1963)
Za klimat, aktorstwo... za to, że w ogóle udało się ten film skończyć, mimo ciągłego imprezowania Burtona i Taylor. To jedna z tych monumentalnych produkcji historycznych, które nawet nie musiały być szczególnie odkrywcze, żeby zachwycać.

8. Kobiela na plaży (1963)
Na koniec najstarszy filmik kręcony z ukrytej kamery, jaki znam. Plaża nad Bałtykiem, sam środek PRLu, Bogumił Kobiela chodzi w stroju narciarza lub żegna się ("Do widzenia, do widzenia, ja już muszę iść!") z przypadkowo napotkanymi ludźmi, zachwyca się czystym powietrzem, paląc jednocześnie papierosa. Reakcje są ciekawe. Zdaje się, że wówczas ludzie byli trochę milsi niż dzisiaj.

[Kriejtiw]

Łeee, znam sporo filmów, ale większości nie lubię. Złożyłem jednak dychę, lecz przyznać muszę, że jest dość kiepsko. Obejrzałbym Przylądek strachu, ale nie bardzo chce mi się na siłę dorzucać.

1. Szarada (1963)
Nooo, tu Cary Grant świetnie uzupełnia się z Hepburn, para ta jest niesamowicie czarująca. Taka gracja, wdzięk i styl bije z tego filmu. Jasne, parę razy jest trochę głupawo, ale to zaiste szampańska zabawa jest.

2. Żyć własnym życiem (1962)
Jean-Luc Godard, który w poprzednim notowaniu musiał obejść się (ze) smakiem, teraz okupuje drugą lokatę. To jest bardzo wymowne, chociaż... Aaa, niekoniecznie. Lubię oglądać Annę Karinę na ekranie, była niewątpliwie piękną kobietą. Sam film to trochę tacy Niewinni czarodzieje na sterydach. Atmosfera podobna, choć sama Karina taka niewinna wcale nie jest. Taką Nową Falę to ja rozumiem! A rozmowa z filozofem wyszła imo bardzo udanie. Naiwna jak rybo dwudyszna, ale czasem chwyta. I nawet zakończenie mi się podoba, ewenement...

3. Lolita (1962)
Lolito, światło mego życia, ogniu moich lędźwi. Mój grzechu, moja duszo. Lo-li-to. Dlaczego, do rybo dwudyszna, nie ma tej kwestii w filmie, hę? Ale żarty na bok, bo zawsze zapominam o książce, gdy oglądam film. Kodeks Hayesa niewątpliwie odcisnął swoje piętno, bo erotyki tu jak kot napłakał, ale... Wyszła dobra opowieść o związkach i nie tylko. Parę scen cudownych, jak np. rozmowa Masona z Sellersem w hotelu czy ta, kiedy Humbert leży w wannie i przychodzą do niego przyjaciele, żeby go pocieszyć, a on udaje, że mu żal. James Mason to urodzony Humbert Humbert, on robi ten film.

4. Jak być kochaną (1962)
Barbara Krafftówna mocno masakruje młodego Cybulskiego.

5. Dziecko wojny (1962)
Tarkowski debiutuje na poważnie, filmem o wojnie. To jeszcze nie jest Ciarkowski. Historia dość prosta, zwyczajna dość, ale te zdjęcia! Zwłaszcza te pokazujące lasek pełen brzóz. Do tego charakterystyczne dla Andrzeja sztuczki, jak np. odgłos kapiącej wody. Taka wprawka przed daniami głównymi, a one już nie-dłu-go.

6. Pasażerka (1963)
Szkoda, że Munkowi się zmarło, bo mogło wyjść coś dużego. Mamy za to niedokończony film, toteż siłą rzeczy cudów ni ma. Ale w sumie dobrze, że nie poprawiali po twórcy i zostawili w stanie względnie nienaruszonym.

7. Władca much (1963)
A tu mamy bardzo wierną ekranizację książki, wręcz od deski do deski. Cóż, niekoniecznie uważam to za zaletę. Film jest solidny, ale bez błysku. Nic w sumie więcej.

8. Chodząc po Moskwie (1963)
Miła radziecka komedia ze szlagierową piosenką tytułową. I tak sobie myślę, że Michałkow to jednak lepiej sprawdzał się jako aktor.

9. Anioł zagłady (1962)
Film Bunuela, który nie zrobił na mnie wrażenia jako całość. Ma momenty, ale to są, cóż, momenty.

10. Ssaki (1962)
Skoro można dawać krótkometrażówki, to wrzucę etiudę Polańskiego. Ot, żeby nie premiować filmów, które nie przypadły mi do gustu.

[MCwalter01]

1. Osiem i pół (1963) - czyli obraz, przez który Polański nie dostał Oscara za najlepszy film nieanglojęzyczny. "Osiem i pół" to film inteligentny, pełen symboliki, ale nie przeintelektualizowany. Kolejny znakomity występ Mastroianniego u Fellniego (po "Słodkim życiu").
2. Ptaki (1963) - czyli film uważany za ostatni wybitny w karierze Hitcha. Śmieszą mnie niektóre wypowiedzi, że nie straszy, nie ma klimatu, a tytułowe ptaki wyglądają jakby były wklejone w GIMP-ie... Mnie porwał ten niejednoznaczny, enigmatyczny film.
3. Lampart (1963) - czyli zwierząt ciąg dalszy. Imponujący, nakręcony z dużym wyczuciem stylu i klimatu epoki film kostiumowy. Na plus aktorstwo - wielki Burt Lancaster i zjawiskowa Claudia Cardinale.
4. Goście Wieczerzy Pańskiej (1963) - czyli druga część nieoficjalnej "trylogii pionowej" Bergmana. Oszczędna, subtelna gra aktorska. Surowy obraz. Prosta, rzeczowa narracja. "Goście Wieczerzy Pańskiej" to film dość przygnębiający, ale o niewątpliwej wartości artystycznej.
5. Jak być kochaną (1962) - w Polsce nie mamy dużej tradycji melodramatu. "Trędowata", "Znachor" (kilka wersji), "Jak być kochaną"... Film Hasa to kino na światowym poziomie. Rewelacyjna Krafftówna.
6. Lawrence z Arabii (1962) - nie mogłem nie docenić tego zrealizowanego z rozmachem widowiska. Ktoś powiedział, że dzisiaj taki film by nie powstał. Miał rację. "Lawrence z Arabii" to bardzo dobre kino przygodowe. Wiele występowi w tej epopei zawdzięczają Peter O'Toole i Omar Sharif - występ w filmie Leana okazał się trampoliną do wielkiej kariery.
7. Milczenie (1963, reż. I. Bergman) - pesymistyczny obraz, oddziałujący na podświadomość widza (niemal równie mocno jak "Persona"). I chyba właśnie dlatego, że jest tak mało "przyjemny" w odbiorze - dopiero na 7. miejscu.
8. Szpicel (1962) - nie jest to film odkrywczy, ale fantastycznie się go ogląda. To znakomicie napisany, pełen napięcia kryminał. Nie tylko dla miłośników kina noir. Mocna konkurencja, dlatego "tylko" na ósmym.
9. Żyć własnym życiem (1962) - kolejny tytuł, który powinien być wyżej. Nie uważam, żeby był to lepszy film niż "Do utraty tchu". Solidne kino o nietypowej strukturze. Duży plus za Edgara Allana Poe.
10. Zwariowany profesor (1963) - zastanawiałem się, jakim tytułem zakończyć listę. Pierwsze Bondy pewnie dostaną wystarczającą lizcbę głosów, "Koko" i "Ssaki" też już się pojawiły. Głos na komedię z Jerrym Lewisem (wg Tarantino bardzo niedocenianym aktorem). W tej wariacji na temat "Dr Jekyll'a i Mr Hyde'a" pokazał swój ponadprzeciętny talent komediowy. Minusem jest miejscami nieco "siłowy" humor.

[Atrus]

1. Osiem i pół (8½, 1963)
Wielki triumf (a nawet tryumf) kina autorskiego, chyba najbardziej udana próba przełożenia stanu psychiki na obraz filmowy.

2. Jak być kochaną (1963)
Wielka rola Krafftówny, plus Cybulski jako żałosny culus i egocentryk.

3. Nawiedzony dom (The Haunting, 1963)
Jeden z moich ulubionych horrorów... Albo raczej thrillerów, bo nacisk jest raczej na budowanie napięcia, niż na cokolwiek innego.

4. Szarada (Charade, 1963)
Zgoda, momentami jest po prostu durny, ale duet Grant-Hepburn wynagradza z nawiązką wszelkie niedociągnięcia.

5. Fanfaron (Il sorpasso, 1962)
Morrissey porywa studenciaka na przejażdżkę życia. Przezabawne.

6. Chodząc po Moskwie (Я шагаю по Москве, 1963)
Lekki, przyjemny film radziecki.

7. Dziecko wojny (Иваново детство, 1962)
Ciężki, nieprzyjemny film radziecki.

8. Pozdrowienia z Rosji (From Russia With Love, 1963)
Jeden z najlepszych Bondów, jedna z najładniejszych dziewczyn Bonda, najładniejsze widoki (Istambuł, Zagrzeb, Wenecja).

9. Gangsterzy i filantropi (1963)
Prześmieszny film złożony z dwóch części - w pierwszej Holoubek jako Profesor Moriarty planuje napad a la "Włoska robota", w drugiej wyrzucony z pracy chemik zostaje postrachem warszawskich restauratorów.

10. Milczenie (Tystnaden, 1963)
Zgodnie z tytułem, dialogów tu niewiele, za to piękniejszych zdjęć u Bergmana chyba nie widziałem.

[Xavi]

1. Osiem i pół - mój ulubiony film europejski chyba. W ogóle czołówka ever. Niesamowita złożoność psychiki głównego bohatera.
2. Lawrence z Arabii - do dzisiaj robi wrażenie rozmachem, a co to musiało być wtedy...
3. Zabić drozda - to był dobry okres dla dramatów sądowych. Bardzo ludzki.
4. Harakiri - nie rozumiem aż takiego hajpu na różnych RYMach, ale wybitne momenty to on miał.
5. Anioł zagłady - Buñuel był geniuszem ironii.
6. Zaćmienie - Antonioni jest dla mnie za mądry uznałem po filmie. I uznałem za zaletę.
7. Filar - nie wiem czy znam drugi taki. Szyjący strasznie.
8. Ptaki - tak się zaczęło kino katastroficzne. Choć dla mnie to jeden z gorszych Hitchocków. Co wystarczyło na listę i tak.
9. Szarada - mam wyraźne zapisane, że bohaterowie zachowują się głupio, ale przy okazji, że dobra zabawa. I Audrey.
10. Konkurs - debiut Formana. Nie wiem jakim cudem to widziałem.

[NAR]

1 Le doulos [Szpicel]
2 El ángel exterminador [Anioł Zagłady]
3 8½ [Osiem i pół]
4 The Birds [Ptaki]
5 Jutro Premiera

[Mefju]

1. Różowa Pantera (1963) - Po prostu olbrzymi sentyment z dzieciństwa, bo na podstawie tego filmu w końcu powstała moja ulubiona kreskówka. No i muzyka Henry'ego Manciniego mówi sama za siebie. Dzisiaj pewnie odebrałbym ten film zupełnie inaczej, no ale nie miałem czasu by go sobie przypomnieć. Wolałem się skupić na tym czego w ogóle nie znałem.
2. Władca Much (1963) - Czyli po prostu dobra ekranizacja jednej z moich ulubionych książek. Też już dawno nie widziałem, a i o wiele lepiej pamiętam wersję z 1990 roku, ale wydaje mi się, że ta chyba jednak bardziej wymiotła.
3. O Dwóch Takich Co Ukradli Księżyc (1962) - No co? Ale poważnie - to naprawdę fajny i dobrze zrobiony film! Wrażenie robią przede wszystkim scenografia, rekwizyty i efekty specjalne. Najlepsze to było to drzewo straszące braci Kaczyńskich - było jednocześnie przerażające i śmieszne(głównie dlatego, że mówiło powoli i basem ). Aż musiałem sobie zrobić pauzę przy tej scenie i odtworzyć ją sobie po kilka razy z rzędu bo tak mnie to drzewo rozbawiało. xD
No i w ogóle jak się patrzy na ten film z perspektywy czasu to jest jeszcze zabawniej - w końcu widzimy jak nasz były prezydent lub premier wpierdala kapcia na śniadanie. xD
4. Pozdrowienia z Rosji (1963) - Nie będę pisał czy to jeden z lepszych Bondów jakie widziałem bo musiałem bym je sobie wszystkie na raz przypomnieć, a tak to nie mam za bardzo i na świeżo punktów odniesienia, więc napiszę jedynie że jest rewelacyjny, przemyślany od początku do końca no i wgniata w fotel! Tylko szkoda mi, że ostatecznie nic się nie działo w tytułowej Rosji, no ale i tak było co oglądać, bo jak ruskie wchodzą w grę to zawsze jest ciekawie i niebezpiecznie.
5. Droga Do Hong Kongu (1962) - Taka tam głupawa brytyjska komedia kryminalna z genialne efektami specjalnymi(zwłaszcza podczas lotów w kosmos).
6. Doktor No (1962) - Niżej od "Pozdrowień z Rosji" bo jednak nie wszystko tutaj wyłapałem i zrozumiałem. Ale punkty się należą za świetne zdjęcia, no i sam fakt, że to wszystko działo się na tle trwającego wówczas Kryzysu Kubańskiego(albo tuż przed nim) wywołuje niemały dreszczyk emocji.
7. Ptaki (1963) - W sumie najsłabszy relatywnie Hitchcock spośród tych które widziałem(a widziałem zaledwie 3... ależ wymiatam! xD), ale nie można odmówić mu budowania napięcia ani obrazków grozy - myślałem, że sceny z piwnicy w "Psychozie" nic nie może przebić, a tymczasem widzę faceta z dosłownie wydziobanymi oczami... myślałem, że umrę! :/ Zakończenie filmu też wymusza na widzu intelektualne wyzwanie podobnie jak w "Oknie na Podwórze". Taki film mógłby powstać w sumie o pszczołach by cieszył się większym powodzeniem... Czekaj! Chyba nawet kiedyś już taki widziałem, tylko oczywiście zapomniałem tytułu.
8. Miecz w Kamieniu (1963) - A to jeden z mniej znanych Disney'ów, ale jeśli wypowiem słowa 'Czarodziej Merlin' to myślę, że co poniektórzy go skojarzą. No tak na zapchanie listy. "Czarodziej Merlin" to zresztą także alternatywny tytuł tego filmu.

I tyle. Miałem jeszcze obejrzeć "Lawrenca z Arabii", ale się nie wyrobiłem czasowo niestety, albo takie "Sportowe Życie" - bo grał tam niejaki Richard Harris, czyli aktor który jako pierwszy zagrał Dumbledore'a w filmach o Harrym Potterze, no ale za późno sobie przypomniałem o istnieniu tego filmu.

[Mefju]

LATA 1962-1963 - PODSUMOWANIE!





4. Ptaki (1963) - 16
5. Lawrence z Arabii (1962) - 14
6. Anioł Zagłady (1962) - 12
7. Władca Much (1963) - 11
-. Milczenie (1963) - 11
-. Żyć Własnym Życiem (1962) - 11
10. Dziecko Wojny (1962) - 10

11. Pasażerka (1963) - 9
12. Różowa Pantera (1963) - 8
-. Pozdrowienia z Rosji (1963) - 8
-. Doktor No (1962) - 8
-. Szpicel (1962) - 8
-. Jutro Premiera (1962) - 8
-. Zabić Drozda (1962) - 8
-. Nawiedzony Dom (1963) - 8
-. Chodząc Po Moskwie (1963) - 8
-. Lampart (1963) - 8
-. Lolita (1962) - 8
-. Szczęściarze (1963) - 8
23. O Dwóch Takich Co Ukradli Księżyc (1962) - 7
-. Harakiri (1962) - 7
-. Goście Wieczerzy Pańskiej (1963) - 7
26. Fanfaron (1962) - 6
27. Zaćmienie (1962) - 5
28. Droga Do Hong Kongu (1962) - 4
-. Filar (1962) - 4
30. Koko (1963) - 3
31. Gangsterzy i Filantropi (1963) - 2
-. Kleopatra (1963) - 2
-. Długie Łodzie Wikingów (1963) - 2
34. Miecz w Kamieniu (1963) - 1
-. Konkurs (1963) - 1
-. Zwariowany Profesor (1963) - 1
-. Ssaki (1962) - 1
-. Kobieta Na Plaży (1963) - 1


Głosowało 8 osób, które wymieniły łącznie 38 filmów. Najczęściej na listach pojawiały się "Osiem i Pół" (1963) i "Ptaki" (1963) - po 4 razy.
6 różnych filmów na pierwszych miejscach list.

[Mefju]

LATA 1964-1965

[Michalzbiku95]

Na razie tyle:

1.Fantomas
2.Fantomas powraca
3.Żandarm z St. Tropez

[Kriejtiw]

1. Wstręt
Nie miałem wątpliwości. Wielki film Polańskiego, chyba mój ulubiony jego. Pierwszy z Trylogii Apartamentowej, i tym samym najlepszy z nich. A jeśli zostawia się w tyle Lokatora i Dziecko Rosemary - to jest to niesamowite osiągnięcie. I choć bardzo lubię muzykę Komedy w filmach Romana, tak tutaj sądzę, że jej brak tylko wyszedł filmowi na dobre. Te dźwięki prysznica, spadające przedmioty i charczenie stworzyło atmosferę grozy, jaką ciężko sobie wyśnić (czy tam wykoszmarzyć). Ale co za pierdoły. Deneuve! Ona i jej tytułowy Wstręt to osobna książka. I to, co robi z tym biednym, zakochanym w niej chłopakiem, który się o nią martwi, wow. Jak to u Romańskiego bywa, zakończenie jest niejednoznaczne. Aczkolwiek ja się przychylam do tego, że to pan ze zdjęcia na końcu jest odpowiedzialny za wstręt właśnie. Ale to nieważne, bo każda interpretacja pasuje. Wielkie dzieło.

2. Szymon Słupnik
Raptem czterdzieści minut z hakiem, ale i tak mocny film. Bardzo dobra rzecz o wierze, gdzie pokazuje się, że chrześcijaństwo Słupnikowe wiele sensu nie ma, gdyż tu nie o to chodzi. I mimo trochę typowych dla Bunuela bibelotów, jest to mądry film. Wcale nie bluźnierczy... Aż tak.

3. Rękopis znaleziony w Saragossie
Uczta. Piękne widoki, piękne kobiety, wartka akcja... Czego tu nie lubić? Klasyk.

4. Ojciec żołnierza
Poczciwy, stary gruziński chłop poszukuje syna w ogarniętej wojną Europie i ZSRR. Bardzo naiwny, ale i bardzo swojski. Ciężko nie czuć sympatii do tego poczciwego brzuchacza. Trochę propagandy może i jest, ale hej, to powstało 10 lat po śmierci Stalina, to też trza mieć na uwadze. Mnie taki naiwny romantyzm chwyta, cóż począć.

5. Jutro Meksyk
Świetny scenariusz, nieco toporne wykonanie. Cybulski i Szczerbic są totalnie nieprzekonujący... Otwarte zakończenie jednak in plus, no i ta historia była naprawdę z wielkim potencjałem. Film w ostatecznym rozrachunku uważam za dobry, ale gdyby lepiej dobrano dwójkę głównych aktorów... mogło powstać coś naprawdę dużego.

6. Operacja Y, czyli nowe przypadki Szurika
No taka radziecka komedia, podzielona na trzy części. Trochę slapsticku i krzywych mord, ale taki radziecki old-school to było naprawdę coś. No a Demianienko to totalny wczesny Woody Allen.

7. Rysopis
Outsider Skolimowski kręci własne filmy. Przesiąknięty francuskimi wpływami, zachowuje jednak siebie. Sam film jest dziwny. Główny bohater chodzi w te i wewte, z kimś tam pogada, z kimś tam nie, niby nic nie załatwi... a jednak załatwi. Lubię Jerzego, jakiś specyficzny autentyzm bije z jego filmów.

8. Noc Iguany
Rany koguta, jaki wspaniały początek! Wędrowny pastor z problemami, do których należy uwiedziona przez niego nastka i stara przyjaciółka, grana przez Avę Gardner. Jest fantastycznie, duszno, żywiołowo, dziko, sensualnie... a potem gdzieś to się wszystko rozmywa. Jak i gdzie? Nie mam pojęcia. Przez te dwie godziny sporo magii umknęło, naprawdę. Szkoda, bo gdyby cały film utrzymałby poziom pierwszych trzydziestu minut, pudło miałby w garści.

9. Przerwany lot
Czyste niebo po polsku. Oryginał lepszy.

10. Dr Strangelove, czyli jak przestałem się martwić i pokochałem bombę
Nie rozumiem fenomenu, ale punkt mogę dać, mogę dać.

[Gnietek]

1. Salto (1965)
Najbardziej interesujący jak dla mnie film Konwickiego. W jakimś sennym miasteczku zebrały się uosobienia stereotypów polskich: twardego wojaka, cherlawego Żyda, niespełnionego artysty, dobrego gospodarza oraz... Zbigniew Cybulski parodiujący niejako swój własny wizerunek. Film stał się symboliczny dodatkowo nawet jeszcze wbrew intencji reżysera - wszak to jedna z ostatnich ról Cybulskiego, a on tu właśnie niejako podsumowuje swoje role, zaś cały film kończy się i zaczyna... wskakiwaniem i wyskakiwaniem z pociągu przez tegoż aktora. Aha, jeszcze coś: wykonanie tytułowego tańca to najciekawsze scena taneczna, jaką w życiu widziałem.

2. Rękopis znaleziony w Saragossie (1964)
Opowieść, w opowieści, która znajduje się w opowieści... Ja rozumiem, co to jest kompozycja szkatułkowa, ale tu z tą szkatułkowością ostro przesadzono. :p Powiązanie ze sobą poszczególnych opowieści, jak i wielość możliwych interpretacji są wybitnie skomplikowane. Właściwie nawet nie wiadomo, czy to film komediowy, czy poważny. Przy tych wszystkich zagwozdkach trzeba jednak przyznać, że film wciąga, zmusza do myślenia, a poszczególne opowieści, nawet wyrwane z kontekstu, są interesujące. Do tego dochodzi genialna muzyka (połączenie muzyki klasycznej Pendereckiego z... muzyką elektroniczą!).

3. Faraon (1965)
Naprawdę monumentalna polska produkcja. Utrzymana w surowym klimacie (tylko muzyka a cappella, i to jeszcze w postaci ponurych śpiewów rytualnych; użycie odcieni przeważnie tylko trzech kolorów - dość ciekawe, biorąc pod uwagę, że to jeden z pierwszych polskich filmów kolorowych - w "Krzyżakach" starano się oszołomić widza barwami, a tu nie). Wiadomo, że ekranizacje książek są zwykle słabsze od papierowego oryginału, ale ja nie czytałem akurat tej powieści Prusa, więc nie byłem uprzedzony (choć to musiała być świetna pozycja).

4. Fantomas (1964)
Seria filmów o Fantomasie miała mieć wiele części, ale każda kolejna spotykała się z mniejszym zainteresowaniem publiczności, więc zakończono na trzech. Pierwsza zdecydowanie była najlepsza. Brawurowo zagrane dwie role Jeana Maraisa (głównego złoczyńcy i ścigającego go dziennikarza), nieudolny, przeszkadzający w gruncie rzeczy w schwytaniu czarnego charakteru, ale zabawny komisarz Juve (oczywiście grany przez Louisa de Funesa) i na serio niesamowite sceny pościgów - po dachu pociągu, po drodze samochodami i motocyklami, helikopterem itd. No i genialne gagi, bo przecież tak w ogóle to jest to komedia. Coś jeszcze? Ano tak, zjawiskowa Mylene Demongeot.

5. Wstręt (1965)
Tym razem Polański przyłożył mocnym studium chorobliwego odcinania się od świata, tak silnego, że ktokolwiek chce naruszyć kokon, w którym zaszywa się bohaterka, staje się jej śmiertelny wrogiem. Gdybym miał szukać wad, to napisałbym, że sceny zabójstw wyglądają sztucznie, ale... przecież nie o to chodzi.

6. Kasia Ballou (1964)
Jak western, to tylko na wesoło. :p

7. Giuseppe w Warszawie (1964)
Właściwie jest to pierwowzór "Jak rozpętałem II wojnę światową". Pokazanie polskich konspiratorów w konwencji komediowej musiało być odważne w epoce Gomułki. Wszak mamy tu artystę-tchórza, który ma siostrę w AK, ale sam trzęsie portkami (genialna rola Cybulskiego), łącznika, który nie wykonał misji, bo się zalał itd. Jest oczywiście też mimo wszystko szacunek dla bohaterstwa i radość z przechytrzenia Szkopów - to podnosi na duchu. Bardzo udana komedia pomyłek.

8. Napad na bank (1964)
Wybitnie nietypowy twór tandemu komediowego Girault/de Funes. Ten ostatni gra tu szlachetnego i opanowanego (!) ojca rodziny, który do tytułowego przestępstwa został zmuszony przez okoliczności. A jednak gagi są nieziemskie.

9. Żandarm z Saint-Tropez (1964)
No wiadomo, co ja będę komentować.

10. Żandarm w Nowym Jorku (1965)
Jak wyżej. Właściwie to komedie z dwóch ostatnich miejsc mógłbym zamienić miejscami, bo są one na identycznym poziomie.

Chyba wyszła mi najmocniejsza dycha jak do tej pory. Nawet nie wystarczyło miejsca na drugą część serii o Fantomasie.

[MCwalter01]

1. Dr Strangelove, czyli jak przestałem się martwić i pokochałem bombę (1964) - świetna, ostra satyra z dużą dawką czarnego humoru. Zrealizowany z dbałością o szczegóły. Rewelacyjny Peter Sellers.
2. Rękopis znaleziony w Saragossie (1964) - podczas oglądania serce rośnie. Kiedyś polskie kino było na bardzo wysokim poziomie. Luis Buñuel, który ponoć nigdy nie oglądał żadnego filmu więcej niż raz, "Rękopis..." widział trzykrotnie.
3. Wstręt (1965) - kolejny, tym razem anglojęzyczny film polskiego reżysera. Studium szaleństwa wg Polańskiego. Mocnym punktem jest niecodzienna ścieżka dźwiękowa i zjawiskowa Catherine Deneuve.
4. Noc po ciężkim dniu (1964) - czwórka Beatlesów w autoironicznych kreacjach. Znakomita, pełna abstrakcyjnego humoru komedia.
5. Szalony Piotruś (1965) - zastanawiam się, czy Oliver Stone, reżyserując "Urodzonych morderców", inspirował się trochę filmem Godarda. Można zauważyć trochę elementów wspólnych. Pierwsza część "Natural Born Killers" to kino drogi, w obu obrazach mamy satyrę (u Godarda mniej oczywistą) - w "Piotrusiu" na Hollywood, u Godarda na TV. "Przebieranki" Juliette Lewis przypominają "przebieranki" Anny Kariny. No i ten styl - przesadzony, bardzo dziwny.
6. Salto (1965) - "Zapamiętajcie ten taniec!" - hipnotyzujący, poetycki obraz na granicy jawy i snu.
7. Za kilka dolarów więcej (1965) - trzymający w napięciu, świetnie zrealizowany spaghetti western. Barwnie opowiedziana historia łowców nagród. Lee Van Cleef i Clint Eastwood stworzyli świetny duet.
8. Giulietta i duchy (1965) - pierwszy film Felliniego w kolorze. Starannie dobrana paleta barw ma tutaj spore znaczenie. Na pewno nie jest to krok w tył w stosunku do filmu "Osiem i pół" (jak swego czasu część osób oceniała "Giuliettę...").
9. Goldfinger (1964) - najbardziej klasyczna część przygód Bonda. Wartka akcja, charakterystyczny humor i znakomity Sean Connery.
10. Upał (1964) - Starsi Panowie świetnie sprawdzili się w formie filmowej. Zabawny, pełen abstrakcyjnych pomysłów film.

[NAR]

1 Wstręt
2 Dr Strangelove, czyli jak przestałem się martwić i pokochałem bombę
3 Za kilka dolarów więcej
4 Za garść dolarów

[Atrus]

Grubo. Chyba najmocniejsza lista do tej pory.

1. Doktor Strangelove, czyli jak przestałem się martwić i pokochałem bombę (Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb, 1964)
Bezbłędna i celna satyra. Wybitne aktorstwo. Apokalipsa z Verą Lynn w tle. Kłaniam się w pas przed geniuszem Kubricka.

2. Rękopis znaleziony w Saragossie (1965)
Jest na co popatrzeć. Piękne aktorki, doskonała scenografia. Właściwie wszyscy najwybitniejsi polscy aktorzy i aktorki tego okresu zagrali w tym filmie, co Has wykorzystał w stu procentach. Ten Scorsese to ma jednak gust, nie powiem.

3. Wstręt (Repulsion, 1965)
Jedna z wielkich ról Catherine Deneuve i jedno z największych osiągnięć Polańskiego zarazem. Gęsty, przerażający film, nakręcony z chirurgiczną precyzją.

4. Cienie zapomnianych przodków (Тіні забутих предків, 1964)
Film o Hucułach nakręcony na Ukrainie przez Ormianina urodzonego w Gruzji, hipster overload. Co ja poradzę, przepiękny obraz kultury huculskiej, jednocześnie pozbawiony naiwności, która często towarzyszy podobnym projektom. Muzyka działa na mnie wyjątkowo silnie.

5. Sklep przy głównej ulicy (Obchod na korze, 1965)
Kino czechosłowackie niby często poruszało podobne tematy, co polska szkoła filmowa, ale w sposób skrajnie odmienny. Większość filmu utrzymana jest w dość swobodnym nastroju, mimo niezwykle poważną tematykę, jednak pozostaje w granicach dobrego smaku; tym silniej odbieramy dzięki temu dramatyczną końcówkę. Pierwszy film zza Żelaznej Kurtyny, który dostał Oscara.

6. Za kilka dolarów więcej (Per qualche dollaro in più, 1965)
Starszy, mniej epicki brat "Dobrego, złego i brzydkiego". Leone, Morricone i Clint Eastwood pokazują, na co ich stać.

7. Kobieta z wydm (砂の女, 1964)
Ascetyczny, kafkowski film Teshigahary. Piękne zdjęcia, znakomita muzyka.

8. Czerwona linia (Fail-Safe, 1964)
Dr. Strangelove na poważnie. W sensie serio, to w zasadzie ten sam film, tylko bez satyry. Również dający do myślenia, również nakręcony przez wybitnego reżysera (Sidney Lumet!), z bardzo dobrymi dialogami (We're putting men into situations that are too tough for men to handle!), ale jednak robiący dalece mniejsze wrażenie. Niemniej zdecydowanie warto.

9. Noc po ciężkim dniu (A Hard Day's Night, 1964)
Sympatyczny film z Bitlami w rolach głównych. W sumie nakręcony w ciekawym momencie, bo przecież najlepsze i najgorsze dopiero przed nimi.

10. Goldfinger (1964)
Kolejny klasyczny Bond. Jedne z najbardziej pamiętnych momentów i dialogów pochodzą właśnie stąd.

Zaraz potem:
Salto (1965)
Czerwona pustynia (Il deserto rosso, 1964)
Giuseppe w Warszawie (1964)
Za garść dolarów (Per un pugno di dollari, 1964)
Prawo i pięść (1964)

[Xavi]

oj, jakiś przespane 2 lata u mnie.

1. Dr Strangelove, czyli jak przestałem się martwić i pokochałem bombę (1964)
2. Rękopis znaleziony w Saragossie (1964)
3. Za kilka dolarów więcej (1965)
4. Salto (1965)
5. Za garść dolarów (1964)
6. Kwaidan, czyli opowieści niesamowite (1964)
7. Marnie (1964)

[Mefju]

Jezu, ale mocny okres! A sam 1964 to chyba najmocniejszy rocznik jak do tej pory! Parę dobrych pozycji musiałem wywalić poza listę z niemałym żalem... A jeszcze tyle jest dobrych filmów do poznania z tego okresu jak "Rękopis Znaleziony w Saragossie" chociażby, albo "Dr Strangelove..."...


1. Lekarstwo na Miłość (1965) - Całkiem przyjemna komedyjka romantyczno-kryminalna z uroczą, ale i zarazem głupiutką Kaliną Jędrusik, zjawiskowo seksowną Krystyną Sienkiewicz czy rozczulającym Jackiem Fedorowiczem. Z tą pierwszą to chyba mój ulubiony film(choć znam niewiele xD).
2. Na Pomoc! (1965) - Czyli drugi z filmów o Beatlesach z tego okresu, ale u mnie pierwszy, bo zdecydowanie ciekawsza i intrygująca fabuła, a poza tym głównym bohaterem jest tu Ringo, który nie wiem czy nie jest obecnie moim ulubionym Beatlesem. A fabuła filmu jest taka, że jacyś sekciarze próbują ukraść pierścień z palca Ringo, który jest im potrzebny do jakiegoś ich dziwnego rytuału. No i robi nam się film akcji, gdzie dodatkowo są też parodie Jamesa Bonda.
3. Viva Las Vegas (1964) - A to to Elvis tym razem jak próbuje uzbierać kasę na udział w wyścigach samochodowych którą zgubił wygraną w Las Vegas. Jak zwykle dobra muzyka, przepiękne zdjęcia(zwłaszcza podczas samych wyścigów - kurde, te pejzaże idealnie nadawałby się na westerny!), urocza i seksowna Teri Garr, no i sam wyścig który też dodawał dreszczyku emocji.
4. Upał (1964) - No czyli Kabaret Starszych Panów na dużym ekranie, a Przybora, Wasowski i cała plejada gwiazd stamtąd zawsze w sercu. A fabuła całkiem podobna do "Hydrozagadki".
5. Noc Po Ciężkim Dniu (1964) - Czyli ten gorszy z filmów o Beatlesach, ale nie znaczy, że zły, bo jak najbardziej trzyma poziom! Dziadek McCartney'a miażdży! xD Sceny w pociągu też dobre.
6. Za Kilka Dolarów Więcej (1965) - KLIMAT JAK rybo dwudyszna!!! A tu mnie jeszcze "Dobry, Zły i Brzydki" czeka... Dużo lepsze od "Za Garść Dolarów" gdzie po prostu wszystkiego jest więcej!
7. Za Garść Dolarów (1964) - Skromniej niż w filmie powyżej, duuużo skromniej, no ale jako, że to pierwszy z trylogii Sergio Leone, to nie można się tu do tej skromności przyczepić. No a poza tym Eastwood bawi się tu w podwójnego agenta, tak więc tym bardziej nie ma tu powodów do narzekania.
8. Żandarm z St. Tropez (1964) - Czyli chyba mój ulubiony De Funes. Nie pamiętam na tyle dobrze by go tu szczegółowo opisywać, ale o ile dobrze pamiętam to właśnie na tym filmie śmiałem się chyba najwięcej.
9. Faraon (1965) - Za klimat i gołą Barbarę Brylską. Być może byłoby znacznie wyżej, gdybym miał ten film świeżo w pamięci, no ale niestety nie miałem czasu ani zbytnio ochoty, żeby go sobie teraz na szybko przypominać.
10. Goldfinger (1964) - Czyli pierwszy Bond, który mi się naprawdę spodobał i od którego zaczęło się moje zainteresowanie tym panem w dzieciństwie. Ostatnie miejsce, bo dawno nie oglądałem. Pozostało więc tylko zapamiętane dobre wrażenie. Jeślibym obejrzał teraz na szybko to z pewnością byłoby znacznie wyżej. A tak to trudno obiektywnie go ocenić z pamięci.

11. Winnetou (1965) - Czyli wreszcie jakiś western z indianami! Muszę go obejrzeć ponownie, albo chociaż przeczytać, a wypadałoby bo książka o "Winnetou" to była moja szkolna nagroda, a ja z racji że byłem bardzo miernym uczniem to rzadko dostawałem jakieś nagrody...
12. Żandarm w Nowym Jorku (1965) - Słabiej zapamiętany, dlatego wyleciał poza dychę.
13. Późne Popołudnie (1964) - Znowu goła Brylska(i jej koleżanki z szatni od wf'u), ale poza tym to tu prawie nic nie ma, no chyba, że ktoś się pasjonuje architekturą Poznania.
14. Misja na Bałkanach (1964) - Dobre zdjęcia Bałkanów, ale to chyba wszystko... chociaż w sumie poruszyła mnie trochę śmierć przypadkowo uduszonego niemowlęcia.

[Mefju]

LATA 1964-1965 - PODSUMOWANIE!





4. Za Kilka Dolarów Więcej (1965) - 21
5. Salto (1965) - 19
6. Noc Po Ciężkim Dniu (1964) - 15
7. Fantomas (1964) - 10
-. Faraon (1965) - 10
-. Lekarstwo Na Miłość (1965) - 10
10. Szymon Słupnik (1965) - 9
-. Na Pomoc! (1965) - 9

12. Upał (1964) - 8
-. Za Garść Dolarów (1964) - 8
-. Viva Las Vegas (1964) - 8
15. Ojciec Żołnierza (1964) - 7
-. Cienie Zapomnianych Przodków (1964) - 7
17. Żandarm z St. Tropez (1964) - 6
-. Jutro Meksyk (1965) - 6
-. Szalony Piotruś (1965) - 6
-. Sklep Przy Głównej Ulicy (1965) - 6
21. Operacja Y, Czyli Nowe Przypadki Szurika (1965) - 5
-. Kasia Ballou (1964) - 5
23. Rysopis (1964) - 4
-. Giuseppe w Warszawie (1964) - 4
-. Goldfinger (1964) - 4
-. Kobieta z Wydm (1964) - 4
27. Noc Iguany (1964) - 3
-. Napad Na Bank (1964) - 3
-. Giulietta i Duchy (1965) - 3
-. Czerwona Linia (1964) - 3
31. Fantomas Powraca (1964) - 2
-. Przerwany Lot (1964) - 2
-. Kwaidan, Czyli Opowieści Niesamowite (1964) - 2
34. Żandarm w Nowym Jorku (1965) - 1
-. Marnie (1965) - 1



Głosowało 8 osób, które wymieniły łącznie 35 filmów. Najczęściej na listach pojawiały się:
- "Rękopis Znaleziony w Saragossie"
- "Wstręt"
- "Dr Strangelove, Czyli Jak Przestałem Się Martwić i Pokochałem Bombę"
- "Za Garść Dolarów" - wszystkie po 4 razy i są to pierwsze 4 miejsca z listy głównej.
5 różnych filmów na pierwszych miejscach list.

[Mefju]

LATA 1966-1967